HINDEMITH: SYMFONISCHE METAMORFOSEN OVER THEMA’S VAN WEBER
 

De neergang in status van Hindemith als een van de vruchtbaarste en veelzijdigste componisten uit de twintigeste eeuw is verrassend. Ooit werd hij in een adem genoemd met Bartók en Stravinsky. Tijdenlang hoorde men alleen zijn Mathis der Maler, Trauermusik en Metamorfosen. De laatste tijd heeft gelukkig wel een kentering in die waardering plaatsgevonden en verschenen met name een paar prachtige opnamen van zijn Kammermusiken.

Het verwijt dat Hindemith vaak wordt gemaakt, namelijk dat hij dorre en cerebrale muziek schreef, is bij een werk als zijn Symfonische metamorfosen ten onrechte. Dat is namelijk een briljant en haast blij uitgelaten orkestwerk, gebaseerd op Webers pianoduetten en de quasi chinoiserie van zijn ouverture Turandot. De componist was toen hij dit orkestrale showstuk schreef net als emigrant in de V.S. aangekomen. Nogal teleurstellend zijn de klinkende resultaten bij Davis (Philips 422.347-2), Järvi (Chandos CHAN 8766), Levi (Telarc CD 80195), Ormandy (EMI 565.175-2) en Sawallisch (EMI  555.230-2). De mogelijk verse Amerikaanse invloeden uit het werk belicht vooral Bernstein (DG 429.404-2). Abbado (Decca 433.081-2) ging energiek te werk, maar karakteriseert de delen niet duidelijk genoeg. Aanzienlijk meer waardering verdient Szell (Sony 53258), maar de absoluut fijnste interpretatie tot nu toe komt van Blomstedt met een virtuoos-lichte toets (Decca 421.523-2).