Andriessen, H.: Miroir de peine; Magna res est amor; Fiat Domine; Variaties en fuga op een thema van Kuhnau; Variaties op een thema van Couperin; Chromatische variaties. Roberta Alexander (s), Paul Verhey (fl), Tom Reinders (fl), Herman Vincken (h), Maurits Bosman (v), Dmitri Ferschtman (vc), Ernestine Stoop (hrp) met het Radio kamerorkest o.l.v. David Porcelijn. Nederland Muziek NM 92023-71 (63’16”). 1991

Deze geheel aan Hendrik Andriessen (1892-1981) gewijde opname bevat twee van zijn belangrijkste en bekendste werken. De liederencyclus Miroir de peine  op tekst van sonnetten van de Franse dichter Henri Ghéon is uit 1923. Daarin wordt bezien door een duidelijke R.K. bril het lijden van Jezus, bezien vanuit het perspectief van Maria, wordt bezongen. Van dit werk bestaat een eerste opname van Irma Kolassi met het Concertgebouworkest o.l.v. Eduard van Beinum (Q Disc 97015) en eentje met orgelbegeleiding van Albert de Klerk door Elly Ameling (Globe GLO 6018).

Maar deze, met de warme mezzo van Cora Burggraaf is minstens zo waardevol omdat de muziek een ietwat mystieker karakter krijgt en de invloed van Franck, Caplet en Pierné zo duidelijk wordt gemaakt.

De beide andere liturgische stukken zijn mogelijk wat van geringer belang, maar met de drie variatiewerken krijgen we Andriessen weer op zijn sterkst te horen. Zij behoren tot zijn bekendste en beste werken, met voorop de Kuhnauvariaties en fuga voor strijkorkest uit 1935.

Ze krijgen hier vrijwel optimaal gestalte, wat dus trouwens feitelijk voor de invulling van het hele programma geldt. Dat geeft een degelijk beeld van de componist Andriessen.

Porcelijn dirigeerde het Nederlands symfonie orkest op CPO 777-722-2 in andere nuttige orkestwerken als de symfonie nr. 2, Ricercare voor orkest, Mascherata en Wilhelmus van Nassouwe.

Miroir de peine maakt ook deel uit van de albums ‘Songs by Dutch composers’ (Globe GLO 6018) en ‘Live concertopnamen 1957-1991’ van Elly Ameling waar ze wordt begeleid door organist Albert de Klerk (Ned.Omroep GW 80003, 5 cd’s).