Arne: Alfred, an English masque. Jennifer Smith (s), Christine Brandis (s), David Daniels (ct), Jamie MacDougall (t) met het Philharmonia baroque orkest en –koor o.l.v. Nicholas McGegan. Duitse Harmonia Mundi 75605-51314-2 (76’10”). 1998

De perikelen rond de Brexit zomer 2016 vestigen onbewust de aandacht op de Masque (een soort serenade of opera ) die Alfred die Thomas Arne in 1740 schreef voor prins van Wales en die als finale eindigt mrt de ‘grand ode’ Rule Brittania die naderhand door vrijwel iedereen wordt ge- en herkend als het onofficiële Britse volkslied dat ooit werd geschreven ter gelegenheid van de troonsbestijging van het huis Hannover.

Het werk heeft inderdaad een patriottische achtergrond want het gaat om de door de Denen verslagen koning Alfred die naar zijn gezin op het platteland terugkeert en een nieuwe veldtocht organiseert waaruit hij ditmaal als overwinnaar terugkeert.

Dat alles gebeurt hier in de vorm van een levendige driedelige ouverture, gevolgd door achttien aria’s en een paar ensembles. Zo krijgen we koningin Eltruda te horen in de treurige beginaria, prins Edward in de treffende aria ’Why beats my heart’, de klacht van Edith  over de verloren jeugd en het verlies van haar geliefde met daarna ook nog mooie aria’s voor de geesten.

Alles knap en fraai vormgeven en door McGegan pakkend in mooie klank omgezet. Met Jamie MacDougall is de rol van Alfred ideaal bezet; luister vooral naar zijn ‘From the dawn’. David Daniels is een trefzekere Edward (een rol die oorspronkelijk was bestemd voor de castraat Guadagni),  Christine Breandes is een innemend herderinnetje Emma en Jennifer Smith zing de partij van Eltruda met veel warmte en stijlgevoel.

In ‘Rule Brittania’ horen we uitblinker MacDougall en Smith als koning Alfred en koningin  Eltruda heel nobel samen met het koor, trompetten en hoorns, maar met een wat andere orkestratie dan we tegenwoordig gewend zijn.