Artyomov: Op de drempel van een stralende wereld; Ave atque vale; Ave, crux alba. Russisch  nationaal orkest o.l.v. Vladimir Ashkenazy. Divine Art DDA 15143 (51’54”).

Vycheslav Artyomov werd in 1940 in Moskou geboren, studeerde bij Sidelnikov en vormde samen met Sofia Goebaidulina en Viktor een improviserende volksmuziek groep. Hij schreef vooral kamermuziek en orkestrale werken, o.a. symfonieën. Nr.1 met de titel Symfonie van elegieën is voor kamerorkest (1977, Sondeckis, Melodiya SUCD 10-0078)), nr.2 (1984) met de titel In memoriam is uit 1984 en voor viool en orkest (Oleh Krysa met het Moskou filharmonisch orkest o.l.v. Dimitri Kitajenko, Olympia OCD 516), nr. 3 voor orgel, viool en orkest (Oleg Yanchenko, Boris Shulgin met het Russisch Staatsorkest o.l.v. Timur Mynbaev op Olympia OCD 516). Symfonie nr. 4 dateert uit 1990, nr. 5 uit 1992 en 6 uit 1993.  

Velen beschouwen hem als de grootse levende Russische componist, maar in Nederland bleef hij vrij onbekend. Goed daarom dat die cd’s er zijn. Zijn muziek is aardig traditioneel en toegankelijk en weerspiegelt zijn belangstelling voor het archaïsche, voor de Oosterse meditatie en vroeg-Christelijke motieven waarvoor hij het begrip ‘musica perennis’, eeuwige muziek, bedacht als een soort hedendaagse Bruckner. Een grote spiritualiteit vormt de kern van veel van zijn muziek. 

Zijn waarschijnlijk bekendste werk is het Requiem voor de lang lijdende Russische martelaren (Kitajenko, Boheme CDBMR 011129).

De hier opgenomen symfonie maakt deel uit van de destijds door Rostropovitch bestelde tetralogie Symfonie van de weg met ‘Weg naar Olympus (1978/84), ‘Op de drempel van een stralende wereld’ (1990, 200, 2013), ‘Milde voortkoming’ (1991, 2008) en ‘De opkomende morgenster’ (1993). Zoals blijkt was ook het werk dat Ashkenazy dirigeert onderworpen aan een paar herzieningen.

De hymne Ave, crux alba, een werk voor slagwerk en orkest gaat terug tot 1994, maar werd vernieuwd in 2012; Ave, crux alba, een orkestrale hymne om de Maltheser ridders te eren. is een koorwerk in vrij traditionele stijl.

Het schijnt hier om louter cd premières te gaan en gelukkig voldoen de interpretaties van Ashkenazy aan hoge eisen.