Alnaes: Pianoconcert op. 27; Symfonie nr. 1 op. 7. Håvard Gimse (p) met het Oslo filharmonisch orkest o.l.v. Eivind Aadland. Lawo LWC 1112 (70’11”). 2013

De Noorse componist Eyvind Alnaes (1872-1932) is enigszins vergelijkbaar met zijn Zweedse tijdgenoot Kurt Atterberg (1887-1974), alleen was hij een stuk minder productief. Maar wat hij componeerde, blijkt zeer de moeite waard. Alnaes studeerde behalve in Noorwegen zelf bij Reinecke in Leipzig.

In zijn Pianoconcert (1914) schuilt nog aandig wat van Tchaikovsky en Rachmaninov wat het werk ten goede komt. Maar de paukenroffel waarmee de finale begint herinnert natuurlijk eerder aan Grieg. Verder ook aan een invloed van de Weense wals. Het werk is prachtig georkestreerd en bevat erg fraaie momenten.

Piers Lane (Hyperion CDA 67555) maakte er in 2006 een opname van, gecombineerd mee een pianoconcert van Sinding, maar Gimse is minstens zo overtuigend. 

Symfonie nr.1 is een groot opgezet vierdelig werk uit 1895 in typisch nationalistisch laatromantische stijl van een jonge componist die vol zelfvertrouwen is. Het eerste deel is vrij turbulent, het adagio uitgesproken zangerig en de finale heeft een uitdagend karakter. Ook hier weer valt de mooie orkestratie op met iets van Berlioz.

Er bestaat al een opname uit 2009 van de Symfonieën nr. 1 en 2 door het Lets Nationaal symfonie orkest onder Terje Mikkelsen (Sterling CDS 1084-2) die erg de moeite waard is, maar de combinatie met het Pianoconcert is interessanter.