Alkan: Le festin d’Esope op. 39/12; Scherzo diabolico op. 39/3; Études op. 35 nr. 1-12. Bernard Ringeisen. Marco Polo 8.223351 (77’54”). 1990

Alkan: Études op. 39 nr. 1-24 in alle mineur en majeur toonaarden; Scherzo diabolico op. 39/3. Bernard Ringeisen. Naxos 8.555495 (78’01). 2001

In de roman Au pair noemt Willem Frederik Hermans de Franse componist Charles-Valentin Alkan ‘de misantropische pianovirtuoos die door de muziekgeschiedenis over het hoofd is gezien’. Mag zo zijn, maar de muziekindustrie heeft gelukkig best de nodige aandacht aan hem besteed.

Wie kennis wil maken met de componist, kan dit tweetal cd’s mooi als uitgangspunt nemen. De Études tonen de componist niet alleen op zijn best en interessantst, maar ook als heel toegankelijk. Zeker wanneer u eerste eens luistert naar de étude op. 35/19 met de titel ‘chant d’amour’ zult u zich direct gewonnen moeten geven.

Ringeisen beschikt over een complete pianistische wapenuitrusting om een succes van deze muziek te maken. Hij speelt als een ware virtuoos, gebruikt gelukkig niet te veel pedaal en zijn lichte toets houdt de muziek helder. Hij articuleert precies, weegt de rubati goed af en blinkt gewoon uit in deze materie. 

Meer pianowerken van Alkan - de Sonatine en zeven korte stukken - door Ringeisen zijn te vinden op Harmonia Mundi HMA 190.927.

Van op. 35 verscheen onlangs ook een cd van Mark Viner bij Piano Classics.

Luister ook eens naar de Alkan van de verrassende Stephanie McCallum ABC ABC 476.5335, 2 cd’s, Toccata Classics TOCC 0157 en TOCC 0158).