Abel: Sinfonia’s in Bes op.1/1, C op.1/2, D op. 1/3, Es op. 1/4, F op. 1/5 en G op. 1/6; in D op. 4/1, Bes op.4/2, Es op. 4/3, C op. 4/4, G op. 4/5, D op. 4/6,. Kölner Akademie o.l.v. Michael Alexander Willens. CPO 555.137-2 (89’22”). 2016

Van geboorte was Carl Friedrich Abel Duitser, maar hij bracht meer dan zijn halve leven in Londen door, waar hij onder meer met Johann Christian Bach tussen 1762 en 1782 de ‘Bach-Abel’ concerten organiseerde. Dat daar veel zelfgeschreven muziek aan bod kwam, spreekt vanzelf. Zelf was Abel ook nog een viola da gamba virtuoos, wat tot uiting komt in 44 sonates en een groot losse stukken voor dat instrument. Walter Knape voorzag de ruim tweehonderd werken van Abel van een nummer. Zo kregen de symfonieën op 1 begrijpelijk WK 1/6 en die uit op. 4 WK. 7/12 mee. 

De begrippen ’sinfonia’, ‘ouverture’ en ’symfonie’ liepen destijds door elkaar. Abel schreef zes reeksen van ieder zes van dergelijke symfonieën tussen 1761 en 1785. Ze zijn ondergebracht in zijn opusnummers 1, 4, 7 10, 14 en 17.

Nadat La Staggione uit Frankfort onder Michael Schneider de symfonieën op. 7 had opgenomen (CPO 777.993-2), zijn nu op. 1 en 4 aan de beurt. Opnieuw valt in deze werken de grote overeenkomst met die van de Londense Bach op. Beiden schreven elegante muziek die is doordrongen van een aanstekelijke blijmoedigheid die bij Abel haast nog duidelijker naar voren komt dan bij Bach jr. Geen toeval ook, wat het gaat louter om majeur composities.

In de praktijk gaat het vooral om een taak voor de strijkers, maar hier en daar kunnen ook de houtblazers zich profileren. Met geanimeerde, stijlvolle vertolkingen vult Willens een leemte in de cd catalogus. Aan te nemen is dat CPO ook op. 10, 14 en 17 nog gaat opnemen.