Albicastro: Concerti a quattro op. 7. Concerten voor 2 violen, altviool, cello en b.c. op. 7 nr. 1-12. Riccardo Masahide Minasi (v) met het Collegium Marianum en Collegium 1704 o.l.v. Václav Luks. PAN Classics 510.124-2 (2 cd’s, 1u. 48’00“). 2000

Al rond 1700 was in de muziekwereld sprake van multicultuur zoals het voorbeeld van de Duitser Johann Heinrich von Weissenburg uit Bieswangen aantoont. Hij belandde in Nederland en vestigde zich in Leiden waar hij vanaf 1686 enige tijd aan de universiteit muziek studeerde. Toch was en bleef hij eigenlijk meer een begaafde amateur. Een wending in zijn leven als componist kwam in 1708 toen hij ritmeester werd in het Nederlandse republikeinse leger en deelnam aan de Spaanse Successieoorlog. 

Veel werk van hem lijkt verloren te zijn geraakt. Zijn eerste bewaard gebleven werk zijn twaalf triosonates op. 3 uit 1696 met de titel Il giardino armonico sacro-profano. Zijn werken zijn uitgegeven door Estienne Roger in Amsterdam. 

Uit zijn muzikale stijl blijkt een zijdelingse verwantschap met de school van Biber en Muffat en de sterke invloed van Corelli. De twaalf hier opgenomen meest vrij korte concertjes geven daarvan een goede indruk.

De vertolkingen zijn goed, maar niet geweldig.  Dat heeft minder  te maken met de solisten die hun vaak zwierige partijen goed afwikkelen dan met het niet altijd harmonieuze samengaan van de begeleidende ensembles wat zich vooral wreekt in de snelle delen; de langzame lukten beter.

Albicastro schreef ook een dozijn Sonates voor viool en b.c. op. 9, waarvan alleen nr. 12 dankzij de bijnaam La follia bekend is. Jordi Savall nam dit werk op (Alia Vox AVSA 9844). Het motet Coelestes angelici en een paar Sonate da camera zijn in vertolkingen van tenor Guy de Mey en Ensemble 414 onder Chiara Banchini te vinden op Harmonia Mundi HMC 90.5208.