Antheil: Specter, the music of George Antheil. Vioolsonatine (1945); Vioolconcert (1946, bew.); Spectre of the rose (1947, 3 walsen, bew.). Duo Odéon. Sono Luminus DSL 9222-2 (61’59”). 

De Amerikaanse componist van Poolse afkomst George Antheil (1900-1959) studeerde in Philadelphia en later bij Bloch, leefde een periode in Parijs, Wenen en Berlijn en trad in Europa ook op als pianist.

Bekend werd hij in 1925 met zijn Jazzsymfonie en zijn Ballet mécanique  dat in 1953 werd herzien en is geschreven voor tien piano’s en een verzameling van mechanische geraasinstrumenten. Ook vier opera’s en filmmuziek schreef hij en van blijvende aard leken ook zijn vijf symfonieën.

Op kamermuziekgebied droeg hij drie strijkkwartetten en vier vioolsonates bij. Aan een aantal van zijn werken is in deze rubriek aandacht besteed, maar dat geldt niet voor de al dan niet bewerkte composities op het gebied van de kamermuziek. 

Hier gaat het om kort na elkaar midden jaren veertig ontstane composities waarvan beide eerste aan zijn vriend Werner Gebauer zijn opgedragen. Diens zoon Marc maakte het Duo Odéon attent op de drie onbekende korte Walsen als arrangement van filmmuziek bij Specter of the rose uit 1945. 

Dat Amerikaanse Duo Odéon is gevormd door violiste Hannah Leland en pianiste Aimée Fincher. Het ontdekte de muziek van Antheil tijdens hun doctoraalstudie aan de Universiteit van Arizona en werd gegrepen door de felle energie en het agressieve karakter daarvan.

Men hoort aan deze stijlvaste, geëngageerde vertolkingen hoe vertrouwd beide dames met dit idioom zijn en hoe idiomatisch ze het uitvoeren. Nieuw materiaal om Antheil belangstellenden bij te scholen.

Overigens moet Werner Gebauer destijds met het Dallas symfonie orkest onder Antal Dorati een opname van het Vioolconcert hebben gemaakt.