Aperghis: Crosswind; Alter ego; Rasch; Volte-farce; Signaux. Geneviève Strosser (va), Xasax, Marcus Weiss (sax), Pierre-Stéphane Strosser (sax). Kairos KAI 1294-2 (49’25”). 2006

Half november 2018 voerde het Ensemble Resonanz van de Grieks-Franse componist een nieuw werk, Migrants uit in Nederland. Daarvan bestaat nog geen opname, maar er is wel heel wat ander materiaal van hem op cd beschikbaar. Daaruit is vrij willekeurig deze cd van het Ensemble Kiosk gekozen.

Zover ik het werk van de in 1945 in Athene geboren leerling van Xenakis die in 2011 de Kagel prijs won, ken, roept het steeds een glimlach op. Zijn muziek is namelijk zeer onderhoudend. Het feit dat de componist is getrouwd met de actrice Édith Scob die lang geleden optrad in de fantasiewereld van het magisch realisme horrorfilm van Franju Les yeux sans visage naar de novelle van Jean Redon is daar misschien niet helemaal vreemd aan. Zo gezien kan Aperghis worden gezien als een muzikale Jacques Tati en Marcel Marceau.

Vaak ook hebben zijn werken een theatraal aspect en zoekt hij daarvoor nieuwe wegen om daaraan uiting te geven. Meestal speelt de menselijke stem daarin een centrale rol en in zijn kamermuziek speelt hij zijn spelletjes met onvermoede instrumentale combinaties. 

Hier zijn het de ’stemmen’ van altviool en saxofoons die soms worden gecombineerd, zoals in Crosswind en Rasch. Alter ego is een saxofoonsolo, Volte-farce een altvioolsolo, Signaux een stuk voor saxofoonkwartet.

Zelf zei hij enigszins cryptisch: ‘Het is net alsof je een foto van iemand ziet en je jezelf afraagt hoe diens stem klinkt. Nasaal of helder, hoog of laag. Wordt er zwaar of licht ademgehaald? Een instrument blijft altijd hetzelfde, maar de werkelijke vraag is: hoe klinkt de stem van het instrument hier?”  

Daarop geven Geneviève Strosser en haar sax partners verrassend mooi en overtuigend antwoord.