Artyomov: In spe. Symfonie voor viool, cello en orkest In spe; Latijnse hymnes nr. 1-4. Resp. Ivan Pochekin (v), Alexander Buzlov (vc) en Nadezda Pavlova (s) en het Yurlov staats academisch koor en het Russisch nationaal orkest o.l.v. Valentin Uryupin. Divine Art DDA 25184 (77’39”). 2018

Vyacheslav Artyomov (1940) behoort met o.a. Kancheli en Pärt tot de groep Oost-Europese componisten die opgroeiden tijdens het rigide Sovjet systeem, maar die zich toch oriënteerden op moderne West-Europese stromingen en daaruit een eigen idioom ontwikkelden.

Dit is de derde cd uitgave met composities van hem, de beide eerdere verschenen op Divine Art DDA 25174 en 25176.

Zijn In spe (met 21 aaneengesloten gespeelde delen) is na In memoriam voor viool en orkest het tweede deel van een symfonische trilogie en werd in 1993 geschreven op verzoek van Rostropovich, maar begon daar pas in 2002 aan om het niet eerder dan in 2014 te voltooien.

Dit werk beluisterend komen gedachten op dat het idioom enige verwantschap vertoont met Scriabins Prometheus, maar dan op een enerzijds nog wat turbulenter en anderzijds wat rustiger en mooiere manier.  Zoals dat past voor een werk met de titel ‘Aanstaande’ of ‘Hoopvolle verwachting’. Geen gering compliment.

De vier Latijnse hymnes voor sopraan, koor en orkest - Miserere mei, Ave Maria, Salve regina en Ave maris stella - zijn ontleend aan Psalm 51 en blijken heel laatromantisch - ietwat herinnerend aan het Stabat Mater van Szymanowsky vorm gegeven. In de uitvoering van Nadezda Pavlova klinken ze meesterlijk en spiritueel als gebeden voor de maagd Maria, maar ook zij kan enige blijken van geleidelijk intredende eentonigheid niet camoufleren.