Adams: Common tones in simple time; Harmonielehre; Short ride in a fast machine. Montréal symfonie orkest o.l.v. Kent Nagano. Decca 483.4938 (68’07”). 2017

Al decennialang zet Kent Nagano zich met diverse orkesten in voor de orkestwerken John Adams, waarvan hij sommige in première bracht. Zo maakte hij al opnamen van Harmonium; koren uit The death of Klinghofer (Nonesuch 7559-79549-2) in 1991/7, Century rolls; Lollapalooza; Slonimsky’s earbox (Nonesuch 7559-79607-2) in 1997/9, het Vioolconcert (met Gidon Kremer) en Shaker Loops (Nonesuch 7559-79360-2) in 1988/94, El dorado (Nonesuch 7559-79359-2) in 1995, El Niño (Nonesuch 7559-79634-2) in 2000.

Vertrouwdheid met het idioom kan hem daarom zeker niet worden ontzegd

Onder de titel The John Adams album brengt Nagano nu drie van John Adams’ bekendste en beste werken bijeen op deze cd. Maar op sommige momenten lijken zijn grote engagement en aandacht wat te hebben afgenomen. Dat is vooral merkbaar in de felle en briljante kanten van Harmonielehre dat daardoor wat van zijn glans lijkt te hebben verloren. Vergelijk maar met de première-opname van De Waart met het San Francisco symfonie orkest uit 1985 (Nonesuch 7559-79115-2).

Maar de rustiger gedeelten lijken wat aan diepgang te hebben gewonnen. Ook Short ride in a fast machine klinkt weliswaar energiek, maar wat getemperd vuur. Alleen in het licht meditatieve, licht geloken Common tones in simple time horen we de dirigent op zijn best.

Zoals de meeste in Montréal gemaakte opnamen klinkt ook deze op zichzelf heel mooi, vooral in ruimtelijk opzicht.