Aliotti: Il trionfo della morte. Vincent Bouchot (t., Adamo), Capucine Keller (s., Eva), Anne Magouët (s., Ragione), Renaud Delauigue (bs., Iddio en Lucifero), Paulin Bündgen (ct., Morte) en Emmanuel Vistorky (bs., Senso), met Les traversées baroques o.l.v. Étienne Meyer. Accent ACC 24368 (2 cd’s, 1u., 19’52”). 2019

Bonaventura Aliotti (1640 - 1690) kreeg als Franciscaanse monnik ook eenn grondige opleiding als organist, dirigent en componist, net als zijn leraar Fasolo. Hij groeide op in Sicilië en werkte aanvankelijk in Palermo, maar vertrok in 1671 naar Padua en daarna in 1674 naar Ferrara als organist van de Confraternita della morte. Van zijn elf oratoria hebben we er nu nog vier over. Een daarvan is Il trionfo della morte uit 1677. Het is een belangrijk voorbeeld van de vroege oratoriumstijl. Deze vorm ontwikkelde zich na het Concilie van Trente (1545-1563) toen werd bepaald hoe muziek voor de R.K. kerk hoorde te zijn.

Een belangrijke plaats waar de daarvoor noodzakelijke Dialoghi sacri tot ontwikkeling kwamen, was Sicilië waar Aliotti vandaan kwam. 

In totaal componeerde hij elf oratoria, maar slechts vier daarvan zijn overgeleverd. Il trionfo della morte gaat over Adam en Eva die worden geconfronteerd met passie, verleiding, kwelling en twijfel en in dit werk gaat het erom hoe ze dat alles doorstaan. De componist wist hen en de andere betrokkenen geïnspireerd te karakteriseren en het begeleidende ensemble met elf leden die op barokinstrumenten spelen zorgt daarbij voor een waardige en kleurige ondersteuning.