Alkan: ‘Salut, cendre du pauvre’op. 45; ‘Super flumina Babylonis’ op. 52; Marches ‘Quasi da cavalleria’ op. 37 nr. 1-3; ‘Alléluia’ op. 25; ‘Marche funèbre’ op. 26; ‘Marche triomphale’ op. 27; ‘Études’ op. 39 nr. 4-7, ‘Symphonie’. Mark Viner. Piano Classics PCL 10207 (71’58”). 2019

 

De Pianowerken van Charles-Valentin Alkan (1813 - 1888) worden gelukkig niet langer beschouwd als het reservaat van een handvol overijverige specialisten. Een stel vooral jonge is de uitdagingen aangegaan die de Franse componist stelt in zijn bekend lastige werken. Vooral Piano Classics heeft daaraan veel bijgedragen met opnamen van Vincenzo Maltempo (Piano Classics PCL 0056, Toccata Classics TOCC 0237) en van de Brit Mark Viner, die reeds de Grande sonate (Piano Classics PCT 10209) en de Préludes op. 31 opnam (Piano Classics PCL 10189).

Ook nu weer toont hij zich een indrukwekkende, onverstoorbare interpreet van deze soms buitensporige muziek. Zijn spel is bekoorlijk in de meer lyrische momenten en volkomen beheerst in de lastiger, veel bravura eisende ogenblikken. Maar hij maakt daar nooit een show van en legt de nadruk op de vroegromantische expressieve kanten. Dat zorgt voor een uitzonderlijk goed geslaagd en nuttig recital met louter opmerkelijke muziek