Andriessen, L.: Melodie; Symfonie voor losse snaren. Frans Brüggen (blokfl) en Louis Andriessen (piano); Caecilia Consort o.l.v. Ed Spanjaard. Attaca 92676 (54’09”). 1984/6

 

Om de 1 juli 2021 overleden Louis Andriessen nog even te eren met een cd bespreking, heb ik deze oudere opname uit het rek gehaald. Daarop staan twee geheel verschillende werken.

Melodie voor altblokfluit en piano is uit 1974, de Symfonie voor losse snaren uit 1978. Melodie ontstond op een gag dat de componist door het open raam hoorde hoe een kind heel langzaam een barokmelodie op blokfluit speelde terwijl zijn of haar moeder op de piano begeleidde. Hij componeerde na wat hij had gehoord en het resultaat is een heel eenvoudige melodie waarvan het fascinerende i dat deze zo traag wordt uitgevoerd. Niet steeds precies unisono, maar ongeveer als in een Japans ritueel. De piano speelt slechts afzonderlijke noten in een hoog register wat haast het effect van slagwerk geeft. Er zijn enige kwartnoot glissandi en na 15’34” treedt een dramatisch moment op bij een luid ostinato  crescendo van de piano waarna de rust weerkeert. Met 26’29’ is de melodie haast te ver uitgerekt maar dat draagt wel bij aan de fascinatie.

In de Symfonie voor open snaren laat Andriessen twaalf strijkinstrumenten alle op in verschillende stemming op slecht vier snaren spelen. Het resultaat klinkt heel geheimzinnig en fascinerend, bij vlagen zelfs krachtig en dramatisch. Andriessen herinnert zich in dit verband a an een boottochtje op rustig water op een mooie zomermiddag wanneer de boot rustig stilligt en de golven in snelle opeenvolging tegen de wand klotsen terwijl de boot doodstil ligt. Een mooie metafoor. Ed Spanjaard en het Caecilia Consort laten het water mooi rustig en gelijkmatig klotsen.