Aho: Fluitconcert; Tómasson: Fluitconcert nr. 2; Lindberg: The world of Montuagretta. Sharon Bezaly met respectievelijk het Lahti symfonie orkest o.l.v. Osmo Vänskä, het IJslands symfonie orkest o.l.v. Bernhardur Wilkinson en het Zweeds kamerorkest o.l.v. Christian Lindberg. BIS CD 1499 (74’27”). 2003/5
Net als andere beroemde fluitisten (vroeger Rampal, tegenwoordig Pahud bijvoorbeeld) inspireert de Israëlische Sharon Bezaly sinds ze zich in Zweden heeft gevestigd Noordse componisten, die toch al een steeds opvallender rol gaan spelen in het muziekleven. Het eveneens Zweedse cd label ontfermt zich gul over het betreffende materiaal.
De Fin Kalevi Aho is vooral bekend als componist van inmiddels tenminste elf symfonieën, een vioolconcert, een celloconcert en ettelijke kwintetten met blazers en strijkers. Heel persoonlijke, verbeeldingsvolle muziek. Die kwalificatie geldt ook voor zijn fluitconcert uit 2002. Ook in het fluitconcert valt een aangename concentratie en intensiteit op. Aan interessante, vooral dichterlijke, heel persoonlijke invallen ontbreekt het deze componist die toch wel boven beide anderen uitsteekt niet.
Wie de IJslandse componist wilde leren kennen, kon om te beginnen terecht op BIS CD 1068 met zijn Vioolconcert, Spirall en Stemma voor blaasensemble. Substantiële muziek, net als ook het liefst vijfdelige, heel contrastrijke fluitconcert uit 2001. Maar interessanter is het werk van de bekende Zweedse trombonist Christian Lindberg. Met het derde deel ‘Dreams of Arkandia’ uit zijn onder de titel De wereld van Montuagretta bekende fluitconcert konden we via BIS CD 1248 als voorproefje al kennismaken. Die cd bevatte verder zijn Arabenne en Mandrake in the corner voor trombone en strijkorkest. Nu is het bij vlagen – zoals in de geestige cadens ‘Horry the Lorry’ – geestige werk in zijn geheel te horen. Dit uitgesproken virtuoze concert uit 2002 dankt zijn ontstaan aan een Braziliaanse travestie waarin onschuld het tenslotte lukt een overwinning op de ellende te boeken.
Hoe verschillend en veelzijdig het karakter en de stemmingen van deze werken ook zijn, de met bezieling, prachtige toon, rijke expressie en grote virtuositeit spelende Bezaly is er een ideale pleitbezorgster van. Interessant ook dat ze voor de vertolking van elk werk naar het land van herkomst ging Rivaliteit heeft ze niet te duchten; de muziek ligt bovendien aangenaam in het gehoor. Een betere aanbeveling is er haast niet.