Adams: Nixon in China. Sanford Sylvan (b), James Maddalena (b), Thomas Hammons (b), Trudy Ellen Craney (s). Mari Opatz (ms), Stephanie Friedman (ms) e.a. en Stephanie Friedman met het St. Luke’s orkest o.l.v. Edo de Waart. Nonesuch 7559-79177-2 (3 cd’s, 2u. 24’30”). 1988

Adams: Nixon in China. Robert Orth, Thomas Hammons, Marc Heller, Maria Kanyova, Tracy Dahl e.a. met het Colorado Operakoor en –symfonie orkest o.l.v. Marin Alsop. Naxos 8.669022/24 (3 cd’s, 2u 33’27”). 2008

Het leek een nogal vreemde gedachte om een opera te maken van president Nixons grootste politieke gok (die hij won) om in 1972 China te bezoeken om een vriendschappelijke verhouding te bewerkstelligen met de grote leider Mao.

Maar wie het werk ooit in het theater heeft gezien of via radio, tv of cd heeft beluisterd, heeft ervaren dat het resultaat heel werkzaam is. En dat Adams’ speciale soort minimalisme geweldig goed voldoet. Hij vergat ook niet wat big band jazz en quasi traditionele Chinese muziek bij te mengen. Bovendien bezit de muziek een continu lyrische stroom die we zo node misten in de opera’s van – zeg – na Britten. Vooral de koorbijdragen zijn heel sprekend en verder zijn Tsjoe’s toespraak en aria tijdens het banket en de monoloog van zin vrouw heel treffend. 

We horen hier de bezetting van de première met James Maddalena als een sympathieke, nogal grillige Nixon en Trudy Ellen Craney die voortreffelijk raad weet met de coliraturen van mevrouw Tsjoe, Chiang Ch’ing.

Bij De Waart wordt verder in het algemeen uitstekend gezongen terwijl de orkestpartij goed klinkt.

De Naxos opname biedt een goed en goedkoop recenter alternatief.