Zipoli: Sonate d’intavolatura deel 1 en 2 nr. 1-35 op. 1; Corelli: Vioolsonate in d op. 5/7 (bew).  Carlo Guandalino (org) en Laura Farabollini (kl). Brilliant Classics  95212 (2 cd’s, 1u. 28’30”). 2014

Het leven van de in de gouden eeuw van de Italiaanse barokmuziek geboren en op 37-jarige leeftijd in Cordoba in Argentinië gestorven Domenico Zipoli (1688-1726) werd muzikaal begonnen als leerling van Alessandro Scarlatti in Napels en eindigde als missionaris in Zuid Amerika. De Sonate d’intavolatura dateren uit 1716 en bevatten als hoofdschotel 4 suites en 2 partita’s voor klavecimbel op de tweede cd en afzonderlijke orgelwerken – verse, canzona’s, dansvormen als corrente, sarabande, gavotte, allemande, giga, maar ook toccata’s en een pastorale.

Vooraf hoop je dat de klavecimbelwerken iets van Domenico Scarlatti’s spiritualiteit en ritmische dynamiek zullen hebben, maar ze lijken meer op de suites van Händel en Rameau. De beide partita’s bezitten meer substantie.

Interessant is ook de afwisseling die blijkt uit de losse orgelwerken en de aardige bewerking van een vioolsonate van Corelli. Het is goed dat hier meteen is gekozen voor een muziekhistorisch juiste aanpak. Zowel Carlo Guandalino als Laura Farabollini huldigen een levendige, geschakeerde aanpak en vervullen de stukken van leven.

De eerdere, opnamen van sonates deel 1 door organisten als Lorenzo Ghielmi (Ars Musici AM 1269-2), Liliana Medici Turini (Iktius IKT 007), Arturo Sacchetti (Baltic FREQ 061004), Angelo Turriciani (Adda ED 13001), Cesare Teghillo (Excelsa SAO TC 107), Domenco Cipriani (Studio SM D 2521) en van deel 2 door de klavecinsten Susan Alexander-Max (Albany TROY 669) en Cesare Treghillo (Excelsa SAO TC 108) zijn onbekend.

Van de vier suites en beide partita’s uit deel 1 bestond onder andere ook een piano opname van Giovanni Nesi (Heritage HTGCD 298).