Zemlinsky: Seejungfrau, Die; Symfonie nr. 1 in d. Tsjechisch filharmonisch orkest o.l.v. Antony Beaumont. Chandos CHSA 5022 (70’39”). 2003

In wezen gaat het bij Zemlinsky’s fantasie Die Seejungfrau naar het sprookje van Andersen over de versmade liefde van een zeemeermin door een onbereikbaar over het land zwervende prins. Maar het werk heeft meer van een driedelige symfonie die in 1905 werd geschreven en die mogelijk ‘Symfonie der doden’ zou gaan heten. Met het werk lijkt meer aan de hand. Het is geschreven in de tijd dat Alma Schindler op de componist verliefd was met Mahler trouwde. Voeg daarbij het feit van Zemlinsky’s verborgen homoseksualiteit en de daarmee samenhangende frusererende ervaringen uit zijn jeugd. 

Geen wonder misschien dat de muziek lang zoek was en pas in 1984 werd teruggevonden. Bij nadere kennismaking blijkt het te gaan om een grootschalig werk in laatromantische stijl voor een zwaar bezet orkest.

Beaumont zet hier de dramatiek zwaar aan, zwaarder dan Dausgaard (Chandos CHAN 9601) die een mooie combinatie maakte met de Sinfonietta op. 23 uit 1934 en de Ouverture Sarema uit 1897.  

De symfonie nr. 1 is een vroeger en minder imposant werk uit 1891 dat achtereenvolgens iets van Brahms, Schubert en Bruckner heeft.

Een andere mooie opname van Die Seejungfrau is van Riccardo Chailly met het Concertgebouworkest (Q-Disc MCCM 97033, Decca 444.969-2).