Zorn: The hermetic organ. John Zorn (org). Tzadik TZ 8357 (72’35”). 2017

De in 1953 in New York geboren musicus John Zorn kan in een beroepenregister in menig lemma worden opgenomen, want hij is componist, arrangeur, producent, impresario, instrumentalist (van huis uit saxofonist) en uit zich in de grootst mogelijke verscheidenheid van genres van jazz, rock, metal, geïmproviseerde muziek tot avant-garde klassiek. Genoeg om een Pulitzer prijs te winnen.

Om meteen zijn eigen waar te slijten begon hij het cd label Tzadik. In zijn grote productiviteit is hij niet beschroomd om muziek van anderen - van Coleman, Ives, Stockhausen of Bartók - te hergebruiken, maar doet dat op een onnavolgbare manier, zoals in zijn Game pieces.

Maar hij is ook het levende bewijs van iemand die elke klank, iedere stijl en hast ook alle culturen weet uit te peuren in zijn muziek. Als je denkt dat je vat op hem krijgt, trekt hij dikwijls zo weer het kleed onder je voeten vandaan.

En dan is er ineens een nieuw verrassingsmoment: Zorn blijkt ook orgel te spelen en nam zelf in de de nieuwe Philharmonie in Parijs zijn The hermetic organ op.Het bestaat uit vier delen, ‘Rituel’, ‘Une crise de nerfs’, ‘Prière empoisonné´ en het lange (41’47”) ‘L’heure des sorcières’, alle met een improviserend karakter.  

Wie meer van Zorn wil horen, zou zich kunnen wagen aan het onderhoudende, op band muziek gebaseerde Naked City (Elektra 7559-79238-2), het briljante pianowerk Carny door Steffen Schleiermacher (Hat Art 121), het ‘radicaal Joodse’ Masada (Tzadik TZ 7339), het occultistische, avant-metal Six litanies for Heliogabalus (Tzadik 7361) en Zorn in improvisation met de componist op saxofoon en drummer Milford Graves (Tzadik).