Zemlinsky: Die Seejungfrau. Nederlands filharmonisch orkest o.l.v. Marc Albrecht. Pentatone PTC 5186-740 (47’30”). 2018

De driedellge Orkestfantasie die Zemlinsky in 1905 componeerde naar Andersens bekende sprookje ‘De kleine zeemeermin’ kent een wat netelige geschiedenis. Het werk is in wezen een driedelige heel volwassen studie over erotisch verlangen van een zeemeerminnetje dat verliefd wordt op een prins. 

Maar daarover was de componist al voor de première niet tevreden, dus schrapte hij het gedeelte over de ontmoeting tussen de zeemeermin en de heks. In 1910 trok hij zelfs het hele werk terug. Het eerste deel kwam in handen van Marie Pappenheim die ook het macabere verhaal voor Schönbergs Erwartung bedacht. De beide andere delen nam de componist mee toen hij in 1938 naar de V.S.uitweek/

Pas in 1984 keerde het werk in originele vorm terug in de aandacht en maakte Riccardo Chailly er in 1986 de eerste opname van met het Berlijns Radio Symfonie orkest (Decca 417.450-2). 

In 2013 verzorgde Anthony Beaumont een nieuwe kritische uitgave, waarin hij de heftige episode van de ontmoeting met de heks meer aandacht krijgt en voor meer dramatisch en emotioneel contrast zorgt. 

Marc Albrecht gebruikt net als John Storgårds die de Symfonie toevoegde (Ondine ODE 1237-5) terecht die versie Beaumont en komt tot een mooi, maar licht onderkoeld resultaat, maar biedt met alleen dit werk wat weinig waar voor het geld. Vandaar dat Chailly - zonder die Beaumont bijdrage -  zeker niet uit beeld verdwijnt omdat zijn vertolking net iets meer allure heeft.