Ysaÿe: Sonates voor soloviool op. 27 nr. 1-6. Alina Ibragimova. Hyperion CDA 687993 (67’43”). 2014

In januari 2015 werden in een Vergelijkende Discografie de volledige opnamen van Zehetmair, Murray en Kaler, gevolgd door Zimmermann en Wanami tot de uitverkorenen verklaard en als blijk van de plotselinge hernieuwde grote aandacht, is het geen wonder dat zo gauw daarna een nieuwe versie verschijnt die de rangorde weer vrijwel op z’n kop zet. Achteraf is het niet zo’n wonder want ook met de enigszins onthecht gespeelde solosonates van Bach (Hyperion CDA 67691/2) imponeerde ze reeds sterk.

Ibragimova beschikt over haast een surplus aan techniek om deze werken gaaf gestalte te kunnen geven, maar belangrijker nog is dat ze de kameleonachtige expressie – van ernstige schoonheid, stormachtigheid, wrange humor - steeds zo raak treft. En op de achtergrond horen we steeds ook iets van Bach in deze geconcentreerde en doelbewuste realisaties.

Het gaat om werken met een Januskop vanwege de combinatie van het barokke verleden met de meer eigentijdse vioolwereld van Bachs Partita en de romantische visie op het Dies irae. De aanpak is deels speels, deels bloedserieus.

De getoonde verbeeldingskracht en de bedreven virtuositeit maken deze onderneming tot een succes in de top van de absolute ranglijst.