Williamson: Pianosonate nr. 1-4; The bridge that Van Gogh painted and the French Camargue; Haifa watercolours; Variaties voor piano; Préludes nr. 1-5; Ritual of admiration; Travel diaries, Napels, Sydney, London, New York, Paris; Hymna itu. Antony Gray. ABC 472.902-2 (3 cd’s, 2u. 39’57”). 1998
Als jonge Australische componist-pianist leidde Malcolm Williamson (1931-2003) in Londen een aangenaam leventje. Op zesentwintigjarige leeftijd gaf Adrian Boult de première van zijn Symfonie nr.1. Daarna gaf Yehudi Menuhin opdracht voor een Vioolconcert, produceerde Sadlers Wells zijn opera’s en thuis in Australië choreografeerde Robert Helpmann The Display voor het Australisch Ballet. Maar ironisch genoeg nam zijn populariteit af nadat hij in 1975 was benoemd tot hofcomponist.
Pas na zijn dood keerde dat tij. Chandos heeft op CHAN 10359 enige van zijn belangrijkste orkestwerken opgenomen (Concerto grosso, ouverture Santiago de Espada, Suite uit Our man in Havanna), terwijl ook eindelijk de enorme diversiteit van zijn kleine werken, variërend van charmante educatieve kleinigheden tot het echte seriële extravaganzawerk in beeld kwam. En dan hebben we het nog niet eens over zijn zeven symfonieën en zeven concerten.
Nergens is de omvang van Williamsons stilistische interesses duidelijker dan in zijn pianomuziek. Die schreef hij vooral voor zichzelf op het hoogtepunt van zijn carrière als solist in de jaren 1956-1984 en ze variëren qua stijl van het reisverhaalachtige van Haifa watercolours, de diverse internationale stadsbeelden en The bridge that Van Gogh painted tot echt meesterlijke post-seriële muziek als de Pianosonate nr. 2. Het is een van zijn in totaal vier sonates met de essentie van zijn lyrische muzikale persoonlijkheid.
De dubbel-cd van de Australische pianist Antony Gray met al Williamsons pianowerken is nog in overleg met de componist gemaakt en de stukken worden met groot respect en enorme precisie uitgevoerd. Hoewel Williamsons orkest- en koorwerken bekender zijn, bieden deze pianowerken de kern en het wezen van deze ten onrechte wat onderschatte kunstwerken.