Wallin: Fisher King voor trompet en orkest; Id; Manyworlds. Håkon Hardenberger met het Bergens symfonie orkest o.l.v. John Storgårds. Ondine ODE 1267-2 (74’41”). 2014

De muziek van de Noorse componist Rolf Wallin (1957) bestaat uit een mengeling van klassiek en jazz en is vaak gebaseerd op wiskundige modellen als fractals en de chaostheorie. Dat verraadt invloeden van Xenakis, Berio en Ligeti. Zelf van huis uit trompettist met een achtergrond in jazzbandjes verbaast het niet dat zijn trompetconcert (2011) dat pas daarna zijn bijnaam kreeg. 

In dit nogal autobiografische Fisher King horen we moderne technieken en middelen die gelukkig ook tot een toegankelijke compositie leiden. Volgens de componist heeft het werk diepere gronden, gebaseerd op een ‘bezoek aan duistere oorden, maar vervuld van de hoop om die woestenij om te vormen tot iets helders en overvloedigs, vervuld van stromende energie”. In feite gaat het verhaal over een visser-koning wiens land tot een woestenij vervalt. De solopartij vergt het bijna onmogelijke aan technische vaardigheden, maar Hardenberger beheerst deze met virtuoos gemak en weet bovendien de wisselende expressie mooi te realiseren 

Ruim een kwartier vergt Id, een vroeg werk uit 1982 met strijkersklanken als van een zwerm woeste bijen.

Het 30’33” durende orkestwerk Manyworlds (2010) ontleent zijn naam aan een onderdeel van de kwantummechanica over een mogelijk oneindig aantal parallelle werelden, over een meerdimensionaal, meerkleurig multiversum. Vooral het middengedeelte van het werk maakt veel indruk. Ook hier zorgt Storgårds voor een heel mooi resultaat met het puike orkest uit Bergen.

Ook schrijft Wallin graag voor slagwerk, zoals Stonewave (uit 1990, naar keuze door het Kroumata slagwerk ensemble op BIS CD 512, of solo door Hans-Kristian Kjos Sørensen op BIS CD 1219) illustreert.

Het orkestrale palet  dat uit de orkestratie blijkt is in deze drie gevallen inderdaad veelkleurig, de componist toont een stevige greep op grotere structuren en het zal niet verwonderen dat van de nodige ritmische vitaliteit sprake is. 

Op een bijgevoegde Blu-Ray vinden we Manyworlds terug in een video versie van Boya Bøckman; in dit geval een maar matig geslaagde presentatie.