Wolf-Ferrari: I Quattro rusteghi. Antonio Abate (Lunardo), Alessandra Palomba (Margarita), Donatella Lombardi (Lucieta), Mattia Nicolini Maurizio), Gianluca Sorentino (Filipeto) e.a. met het Pomeriggi musicali orkest Milaan o.l.v. Daniele Callegari. Arkadia CDAK 139-2 (2 cd’s, 2u.19’09”). 1993 

Die vier Grobiane (De vier vlegels) uit 1906 is een opera op libretto van Giuseppe Pizzolato naar Goldoni. De handeling speelt in het Venetië van eind achttiende eeuw. Uit het lijstje van de dramatisch personae blijkt al dat van de nodige verwikkelingen sprake moet zijn. Het gaat namelijk om de antiquair Lunardo, zijn tweede echtgenote Margarita, hun dochter, Filipeto, hun zoon, Marina als Filipeto’s tante, Simon haar echtgenoot en koopman, de rijke burger Cancian en diens vrouw Felice plus de vreemde edelman conte Riccardo en last but not least een jong meiske. 

Lunardo wil zijn dochter Lucieta laten trouwen, maar ze mag ondanks debezwaren van zijn vrouw haar aanstaande echtgenoot pas op de trouwdag ontmoeten. Met Maurizio wordt hij het snel over de bruidsschat eens en hij nodigt hem met Simon en Cancian plus hun echtgenotes uit voor een bezoek ’s avonds.

Filipeto beklaagt zich bij tante Marina over het feit dat hij wordt uitgehuwelijkt aan een onbekend meisje. Marina en Felice  zeggen hun hulp toe. Simon keert geërgerd terug van een bezoek aan verwanten en verbiedt zijn vrouw om gasten te ontvangen Die besluiten nu om als spelbedervers op te treden.

In de tweede en derde akte treden tijdens carnaval met verkleedpartijen komische persoonsverwisselingen op en blijkt na veel verwikkelingen en komt tot slot alles op zijn pootjes terecht.

De ondertoon van de onderhavige uitvoering bubbelt aardig voort als een goed afgeregelde percolator. Zorgvuldig is vermeden dat de boel overkookt of door te weinig aandacht teveel afkoelt. Er passeren mooie melodieën in een idioom ergens tussen Giacomo Puccini en Nino Rota met een vleugje Donizetti. Het beroemde intermezzo somt het aardig op.