Waghalter: Vioolconcert op. 15; Rapsodie voor viool en orkest op. 9; Vioolsonate in f op. 5; Idylle op. 19b; Geständnis. Irmina Trynkos (v), Giorgi Latsabitze (p) en het Royal philharmonic orkest o.l.v. Alexander Walter. Naxos 8.572809 (59’33”). 2011

Ignatz Waghalter (1881-1949) was een Pools/Joodse componist en dirigent die na ontdekking door Joseph Joachim in Berlijn bij Scharwenka en Gernsheim studeerde. Op 21-jarige leeftijd won hij de Mendelssohn medaille en kwam onder de hoede van Nikisch. Hij had een vrij avontuurlijk leven. Behalve in Duitsland werkte hij in Duitsland, de V.S. en Letland. Ooit verscheen veel van zijn muziek op de plaat, later raakte hij in vergetelheid. Ten onrechte, naar hier blijkt.

Het is daarom goed dat de Grieks/Poolse violiste Irmina Trynkos met een Waghalter project begon waarvan deze uitgave en die met de ‘Ouverture’ en het ‘Intermezzo’ uit de opera Mandragola, Masaryks Friedensmarsch en de tiendelige Nieuwe wereld orkestsuite (Naxos 8.573338) deel uitmaken.

Zijn muziek klinkt vrij retrogressief met het voordeel van een vlotte toegankelijkheid. Geen wonder want hij raakte nog bevriend met de oude Brahms. Het hoeft daarom niet te verbazen dat zijn Vioolconcert uit 1911 en de Vioolsonate uit 1902 veel met Brahms gemeen hebben, zeker in de langzame delen en de finales. Maar het eerste deel van het Vioolconcert getuigt zeker van oorspronkelijkheid. Aardig om kennis van te nemen. Ook de beide korte salonmuziek werken hebben een eigen charme.

De Grieks/Poolse violiste Irmina Trynkos geloofte duidelijk in deze muziek en houdt daar een warm en overtuigend pleidooi voor, attent door orkest begeleid in het Vioolconcert en de Rapsodie en in de duowerken door de Georgische pianist Giorgi Latsabitze.