Wagner: Transcriptions for piano Wagner/Liszt: ‘O du mein holder Abendstern’ uit Tannhäuser S. 444; Wagner: ‘Verwandlungs-Musik der Gralsritter’ uit Parsifal (bew. Stradal); Wagner/Brendel A.: ‘Improvisation über Walthers Preislied’ uit Die Meistersinger; ‘Trauermarsch’ uit Götterdämmerung (bew.); Voorspel Tristan und Isolde (bew.); Wagner/Liszt: ‘Isolde’s Liebestod’ uit Tristan und Isolde S. 447. Camiel Boomsma. Et’cetera KTC 1500 (49’37”). 2013

Wagner: Porazzi. ‘Siegmund’s Liebesgesang’ uit Die Walküre (bew. Brasin); Wagner/Liszt: ‘Elsa’s Brautzug zum Münster’ uit Lohengrin; Voorspel eerste akte Parsifal (bew. Heintz/Boomsma) ‘Brünhilde’s opofferingsscène en finale uit Götterdämmerung (bew. Stradal/Boomsma); Bühnenweihfestspiel (bew. Stradal); Elegie in As; Porazzi thema; Il cigno di Palermo bew. Moussault). Camiel Boomsma. Et’cetera KTC 1540 (56’21”). 2015

In hoeverre de jonge Nederlandse pianist Camiel Boomsma die als rijzende ster aan het Amsterdams conservatorium zijn basistalent ontwikkelde grondig vertrouwd is het Wagners opera’s, is onbekend. Dat hij daarmee veel affiniteit heeft, wordt via allerlei pianobewerkingen snel duidelijk. Interessant dat iemand die op zoek is naar ongebaande wegen zich juist hierop werpt.

Niet alleen Liszt maakte heel wat pianobewerkingen van Wagners operamuziek blijkt hier, maar hij was wel een der knapste bewerkers.  Ook Joseph Rubinstein, Hans von Bülow, Carl Tausig en August Stradal lieten zich niet onbetuigd Maar dat het steeds gaat om meer dan piano-uittreksels wordt wel duidelijk gemaakt.

Dat Liszt wel een bewerking maakte van ‘Isolde’s Liebestod’ uit Tristan en nooit van dat prachtige voorspel, heb ik nooit begrepen. Daar zorgden Ernest Schelling en later bijvoorbeeld Zoltan Kocsis (Philips 416.457-2, Decca 480.7401) voor. De tweede cd bevat wat curiositeiten, Wagners laatste glimpen in de toekomst. De Elegie (1’12”), het slechts dertien maten - 0’37” - tellende geheimzinnige Porazzi thema (te danken aan de Piazza dei Porazzi in Palermo) en Il cigno di Palermo (4’37”) dat de weg baant naar het Porazzi thema bieden de laatste pianonoten die Wagner in 1882 noteerde.

De wat korte duur van de eerste cd wordt gelukkig redelijk gecompenseerd door de tweede zodat een heel bevredigend totaaloverzicht is ontstaan. Voeg daarbij dat Boomsma bevlogen, met veel overtuiging en inzicht speelt, een warme pianotoon ontwikkelt, expressief fraseert en voor gevoelig aangebrachte dynamische contrasten zorgt.