Wagner, Alexander Maria: The Moscow recording. Tchaikovsky: Pianoconcert nr. 1 in bes op. 23; Wagner: Symfonie nr. 2. Met Bettina Schönenberg (spr) en het Moskou’s Omroeporkest o.l.v. Alexei Kornienko. TYXart TXA 17096 (65’33”). 2017

De Duitse pianist en componist Alexander Maria Wagner werd in 1995 in het Duitse Sträubing geboren. Hij moet als niet-nazaat van Richard, maar niettemin wonderkind inderdaad hoogbegaafd zijn. Nadere informatie over hem is te vinden op Wikipedia en een persoonlijke website. Dat hij een plaats verdient in het programma Rising stars van TYXart is duidelijk.

Hij heeft twee eerdere cd’s op zijn naam: zijn Symfonie nr. 1 Kraftwerk, samen met Bachs Chromatische fantasie en fuga en Prokofievs Pianosonate nr. 7 (Oehms OC 858) en een pianorecital met de Partita nr. 6 van J.S. Bach, Schumanns Papillons en Carnaval en zijn eigen Inferno (TYXart 14040).

Het roept herinneringen wakker aan de piepjonge Mozart en Mendelssohn wanneer een veertienjarige zijn eerste, bijna vijftig minuten durende symfonie ‘met ‘solo thema’s’ en de delen ‘motorisch und unerbittlich’, ’Thema mit Variationen’, ‘Introduktion, Trauermarsch und Toccata’ en ‘Chromatische Fantasie’ schrijft. Niet voor kleine bezetting. maar meteen voor een groot symfonie orkest. Het Sofia filharmonisch onder de in Moskou ook op deze cd dirigerende Alexei Kornienko had er de handen vol aan. Imposant ook hoe deze puber al deze vormen beheerste.

Ook de Symfonie nr. 2, die in 2016 ontstond, is een behoorlijk grote brok met poëtische titels als ‘In sterngefüllten Seen’, ‘Trunken’. ‘In freudvollen Träumen’ en ‘Galaktischer Ritus’. De teneur is hier bij alle kernachtigheid wat optimistischer en vrolijker. In het eerste deel horen we Bettina Schönenberg die een ontroerend, kort gedicht van Johanna Kapelari (zelf sopraan) voordraagt. De wel als ’nucleaire klankwereld’ van Wagner krijgt hier zelfs iets filosofisch.

Grote vraag is: valt dit zacht beginnende werk goed aan te horen? Dat is zeker het geval omdat het in zijn ontwikkeling redelijk goed te volgen is. Wie het geduld opbrengt er een paar maal aandachtig naar te luisteren, kan ermee op vertrouwde voet raken. Ook als soms schrillere klanken worden aangeslagen. Ook het concept is best boeiend.

Dat de jonge Wagner ook als pianist een niet geringe prestatie levert, blijkt uit een goede interpretatie de manier waarop hij het afgereden ros dat Tchaikovsky’s Pianoconcert is geworden, toch tot een verjongd leven brengt.