Wagner: Götterdämmerung. Gun-Brit Barkmin (s., Brünhilde), Daniel Brenna (t., Siegfried), Eric Halvarson (bs., Hagen), Shenyang (b., Günther), Amanda Majeski (Gutrune), Michelle DeYoung (Waltraute), Peter Kálmán (bs., Alberich), Eri Nakamura (s., Woglinde), Aurhelia Varak (ms., Wellgunde), Hermine Haselböck (ms., Floßhilde) met het Banbaerg symfonie koor, het Lets Staatskoor, het Hong Kong filharmonisch koor en -orkest o.l.v. Jaap van Zweden. Naxps 8.660428/31 (4 cd’s, 4u.23’42”). 2018
Vastbesloten heeft zal Jaap van Zweden hebben gedicht ‘Den Ring muß ich haben”. Dat hij de gelegenheid kreeg om die te grijpen, kreeg hij niet aan een gerenommeerd opera instituut, maar bij zijn orkest in Hong Kong. Op papier een vreemd partnership met veel onbekende zangers, maar het bleek een formule die wonderwel werkte.
Dit Wagneravontuur begon in 2015 met Das Rheingold (Naxos 8.660374/5) en werd jaar na jaar voortgezet met Die Walküre (Naxos 8.660394/7) en Siegried (Naxos 8.660413/6) zodat de tetralogie nu volledig is.
Zo’n veertien uur muziek over Alberich die liefde inruilt voor goud en daarvan een ring maakt die wordt gestolen door Wotan.De ring wordt daarna opgeborgen door Fafner, gewonnen door Siegfried en uiteindelijk bij de vernietiging van de wereld teruggegeven aan de Rijn.
De betekenis van dit complexe werk vol tegenstrijdigheden kan niet zo makkelijk onder woorden worden gebracht: haast iedere generatie dicht een eigen betekenis toe aan het werk, betekenissen die de componist zelf mogelijk helemaal niet voor ogen stonden.
In `ijn kern draait het werk om het conflict tussen liefde en macht. De progressie van de mens richting zelfkennis en begrip voor anderen wordt voortdurend bedreigd door het verlangen naar politieke macht en de compromissen die we in het dagelijks leven gedwongen zijn om te sluiten.
Aan hert oppervlak is de Ring een allegorie van de conflicten die ontstaan als beschaving en politieke spelletjes zich in de wereld van de natuur opdringen.
De opname werd gemaakt tijdens concertante uitvoeringen en het valt op hoe het Chinese orkest steeds Wagneriaanser is gaan klinken. Het reageert willig op de wensen van de dirigent. Wel zijn de rollen telkens anders bezet, maar voor een opname is dat niet zo belangrijk zolang ze maar goed worden ingevuld. Alleen Wodan, Erda en Mime bleven constant.
Nieuw is de Brünhilde van de Duitse Gun-Brit Barkmin die al de rol van Isolde vervulde. Ze heeft een heldere, redelijk krachtige stem en zingt haar rol goed; alleen in de meest dramatische scènes uit de tweede acte en de finale schiet ze wat tekort.
Daniel Brenna is een krachtige Siefried, Eric Halvarson een goed dreigende Hagen en Shenyang een wat schools articulerende Günther. Bij de dames toont Amanda noblesse in plaats van dramatiek als Gutrune en Michelle DeYoung, als oude rot in het vak, is een degelijke, niet uitgesproken dramatische Waltraute.
Zo werd dit een over het geheel geslaagd, maar in vergelijking met Solti (Decca 455.555-2), Böhm (Philips 446.057-2) en Barenboim (Teldec) wat minder consistent. Maar Naxos heeft ook een paar voordelen aan zijn kant: de opnamen klinken modern en optimaal, de prijs is vrij laag en de vier werken zijn afzonderlijk verkrijgbaar. Ideaal voor wie deze opera’s gefaseerd nader wil leren kennen.