Weber: Vioolsonates nr. 1 in F op. 10/1, J. 99, 2 in G op. 10/2, J. 100, 3 in D op.10/3, J. 101, 4 in Es op. 10/4, J. 102, 5 in F op. 10/5, J. 103 en 6 in    C op. 10/6, J. 104; Pianokwartet in Bes op. 8, J. 76. Isabelle Faust (v), Alexander Melnikov (p), Boris Faust (va) en Wolfgang-Emanuel Schmidt (vc). Harmonia Mundi HMC 90.2108 (70’11”). 2011

Webers zes Sonates progressives pour le Piano-Forté avec Violon obligé, composées et dédiées aux amateurs uit 1810 hebben meer iets van Sonatines en waren blijkens de aanduiding vooral bestemd voor amateur violisten, die echter moeite zullen hebben gehad om het begin op op. 5/6 met zoveel sprankeling te spelen als Isabelle Faust en Alexander Melnikov.

De werken blijken vol leuke verrassingen te zitten zoals het korte op.10/1  met een siciliano-achtige romanze, op.10/2 met zijn markante, licht omsluierde adagio, en een moderato met de aanduiding ‘carratere espagnolo en een rondo ‘air polonaise’, de ‘air russe’ aan het begin van op. 10/3. In het variatiedeel uit op. 10.5 wordt een thema uit de opera Silvana gebuikt.

Het Pianokwintet uit 1811 is niet alleen qua vorm, maar ook wat de inhoud betreft een veel substantiëler stuk. Het klinkt ook jeugdiger, stormachtiger met zelfs dreigende passages in het lyrische middendeel. Het slot klinkt verrassend.

Isabelle Faust ontlokt mooi warme tonen aan haar Sleeping beauty Strad uit 1704. Beide musici spelen deze werken met veel esprit en zeer innemend. Beter kan men niet verlangen. Het is trouwens goed om bij Webers composities naast de vele door hemzelf genoemde opusnummers ook die van Friedrich Wilhelm Jähn uit 1871 te vermelden.