Weinberg: Symfonieën nr. 2 op. 30 en 21 op. 152 Kaddish; Maria Barns (s) en Gidon Kremer (v) met Kremerata Baltica en het Birmingham symfonie orkest o.l.v. Mirga Gražinytė-Tyla. DG 483.566-2 (2 cd’2 88’59’). 2018
Als er iemand is die veel heeft gedaan voor de Poolse componist Mieczyslaw Weinberg, dan is dat Gidon Kremer wel. Hij maakte opnamen van Symfonie nr. 10, het Vioolconcertino, het Strijktrio, de Vioolsonate nr. 3 en de Vioolsonatine (ECM 481.066-9) en de bewerking voor viool van de 24 Cellopréludes (Accentus Music ACC 30476).
Daarmee bewees hij de componist die lang als niet meer dan en voetnoot in de biografie van Shostakovitch werd beschouwd een grote dienst.
De symfonie nr. 21 uit 1991 is na Bernsteins Symfonie nr. 3 uit 1963/1977 de tweede Kaddish symfonie als ceremonie voor de doden, heeft 6 delen en de inbreng van een sopraan Er bestaat een eerdere opname van met Veronika Bartenyeva en het Siberisch symfonie orkest o.l.v. Dmitry Vasilyev (Toccata Classics TOCC 0193).
Het eerste deel, een uitgebreid largo, begint als een klacht in de strijkers met later wat somber koper. Opvallend is dat daarin tweemaal Chopins Ballade nr. 1 wordt geciteerd. Het allegro molto heeft een dreigende energie en het korte presto kinkt agressief. In het markante andantino dat met een solo voor xylofoon begint, wordt een sfeer van verlatenheid geschapen, waarna dreigende hoorns het laatste lento inzetten. Hier zingt de sopraan een woordloze tekst en komen we nogmaals Chopin tegen. Een harmonium wekt een griezelige sfeer, dan volgt nog een orkestrale eruptie waarna de muziek kalm met een motiefje van drie noten dat de componist mogelijk aan Warschau herinnerde wegsterft. Een waardiger in memoriam hadden de uitgemoorde bewoners nauwelijks kunnen wensen.
Een bijzonder werk dat meteen het cd debuut van Kremers in Birmingham werkzame uit bijna buurland Litouwen komende Gražinytė-Tyla markeert. Kremer begint het programma met zijn Kremerata Baltica met de minder dramatische driedelige Symfonie nr. 2 voor strijkorkest uit 1946.