Webber, A. L.: Phantom of the opera, The. Gerard Butler (t., Fantoom), Emmy Rossum (s., Christine), Ciaran Hinds (Firmin), Miranda Richardson (ms., Madame Giry), Simon Callow (b., André), Margaret Preece (s., Carlotta), Victor McGuire (b., Piangi) en Jennifer Elliston (s., Meg) e.a. met Ensemble o.l.v. Simon Lee. Sony S2K 93522 (2 cd’s, 2u., 19’24”). 2003
Voor hun musical The Phantom of the opera kozen componist Andrew Lloyd Webber en librettist Richard Stilgoe heel slim de gelijknamige spektakelnovelle van Fransman Gaston Leroux. Een verhaal uit het eind van de achttiende eeuw, waarin de nieuwe eigenaren van een Parijs’ operatheater Firmin en André en hun nieuwe directeur Raoul een opvoering van de opera Hannibal voorbereiden. Op tragische wijze wordt een repetitie onderbroken wanneer de ster Carlotta (Minnie Driver, gezongen door Margaret Preece) van het toneel holt en de voorbereidingen dreigen te stoppen. Maar dan verschijnt het koormeisje Christine ineens en die blijkt met haar prachtige stem die rol te kunnen overnemen. In het geheim heeft ze les gehad van het Fantoom, een geheimzinnige figuur die door het operagebouw zwerft en iedereen straft die niet metten zijn eisen inwilligt en die op Christine verliefd werd. Maar Raoul en Christine hadden ook een liefdesrelatie en daaruit komt een tragedie voor allen voort.
Horror en romance worden in gelijke doses worden geserveerd: horror over een spook dat de Parijse Opéra terroriseert en de nodige narigheid veroorzaakt en romance in de vorm van de mythe La belle et la bête over een wanstaltige held die alleen zijn liefde voor een sopraan kan tonen door haar inspiratiebron te worden.
Al ontbreekt het in deze vorm iets van de griezeliger scènes uit het boek, zoals het in een achthoekige met water gevulde kerker opsluiten van de redder van de sopraan, gaat het erom dat bij de kijker/luisteraar begrip en de sympathie voor de hoofdrolvertolkers wordt gewekt.
Het eerste wat bij beluistering opvalt is dat de muziek van van een soort Metro-Goldwyn Meyerbeer, quasi Puccini gehalte is met zwoele strijkersklanken.
Tot de hoogtepunten behoren romantische duet van Christine en Raoul ‘All I ask of you’, de verleidelijke ‘The music of the night’, ‘Prima donna’, het dramatische duet ’The point of no return’ van Christine en het fantoom en het klaaglijke ‘Wishing you were somehow here again’ dat de bedroefde Christina aan het graf van haar vader zingt. Een andere belangrijk moment komt met de dansen in ‘Masquerade’.
De rolbezetting is over het geheel genomen goed met uitzondering van een helaas wat bleek Spook van de Ier Gerard Butler die beter kan acteren dan mooi kan zingen. Ook zullen geluideffecten - gekreun, geklepper van paardenhoeven, met zwaarden uitgedeelde klappen - misschien storen, maar die moeten bij een film soundtrack nu eenmaal voor lief worden genomen.