Wilson, T.: Symfonieën nr. 3 en 4 ‘Passeleth Tapestry’; Carillon. Schots nationaal orkest o.l.v. Rory MacDonald. Linn CKD 616 (73’20”). 2018

 

Wilson, T.: Symfonieën nr. 2 en 5. Schots nationaal orkest o.l.v. Rory MacDonald. Linn CKD 643 (54’24”). 2019

 

Hoewel zijn ouders Brits werd Thomas Wilson (1927 - 2001) in de V.S. geboren, maar keerde kort daarna terug naar Engeland en vestigden zich in Glasgow. Hij was voornamelijk werkzaam als docent, maar componeerde ook, o.a. Touchstone en Introit voor orkest, een Pianoconcert en vijf Symfonieën. Opgenomen zijn hier de nrs. nr. 2 uit 1965, 3 uit 1979, 4 uit 1988 en 5 uit 1998. Met zijn Symfonie nr. 2 droeg ilson nog eens extra bij aan de renaissance van de Schotse muziek uit de twintigste eeuw. Het is een krachtig en vrij donkergetint en strak geconcipieerd werk waaruit veel zelfvertrouwen spreekt en dat nader zijn eigen stijl bevestigt.

Volgens het tekstboekje wordt in Symfonie nr. 3 de levensloop beschreven van de drukte rond de geboorte, via de verwarring en complicaties van het bestaan tot de eenvoud en de mogelijke wedergeboorte aan het eind.

De Symfonie nr. 4 met de ondertitel Passeleth Tapestry werd geïnspireerd door een wandtapijt in de Middeleeuwse kerk, Paisley Abbey. Daarin gebruikt hij de gregoriaanse melodie ‘Victmae pascali laudes’. Het hele werk heeft een overpeinzend en troosten karakter.

Met het op de noten G, A, S (Es) en G gebaseerde Carillon uit 1990 eert de componist de stad Glasgow waar hij zich zo thuis voelde. Het is een soort elegische Nocturne.

De Symfonie nr. 5 is een opdrachtwerk van het Schotse orkest dat zoveel voor hem deed. Het is voor wat kleinere bezetting, maar vol met  momenten van dramatische energie die worden afgewisseld door passages van een enorme rust. Daarmee neemt deze Symfonie een aparte plaats in binnen zijn oeuvre.

De vertolkingen van deze werken door Rory MacDonald kunnen goed de zwaarste kritiek doorstaan.