Weber: Pianosonates nr. 1 in c op. 24 J, 138, 2 in As op. 39 J.199, 3 in d op. 49, J. 26 en 4 in e op. 70, J. 287; Aufforderung zum Tanz op. 65, J. 269; Rondo brillante ‘La gaité’ in Es op. 52, J. 252, Momento capriccioso op. 12, J. 56. Garrick Ohlsson. Hyperion CDD 22076, Arabesque Z 6584-2 (2 cd’s, 2u., 13’01”). 1988

 

Weber: Pianosonates nr. 1 in c op. 24 J, 138, 2 in As op. 39 J.199, 3 in d op. 49, J. 26 en 4 in e op. 70, J. 287. Jan Vermeulen. Brilliant Classics 92441 (2 cd’s, 2u., 00’59”). 1992

 

Ooit, aan het begin van de negentiende eeuw, waren de vier aan het begin daarvan geschreven Pianosonates die Weber populair. Ze markeren net als bij Beethoven de overgang van de klassieke naar de vroegromantische stijl. Weber voorzag de sonatevorm met zijn eigen lyrische en dramatische, soms zelfs theatrale elementen. Geen wonder, want hij was primair operacomponist.

Maar hoe hij voor de piano schreef, is van de hoogste orde omdat hij haast orkestrale timbres en kleuren wist op te roepen. Ooit werden deze werken tijdens recitals naast de Pianosonates van Beethoven ten gehore gebracht, tegenwoordig zijn ze zelden te horen. Daarom is het zo nuttig dat er wel cd opnames van bestaan.

De Belg Jan Vermeulen, die alleen de Pianosonates uitvoert, is de blijkbaar enige tot nu toe die daarvoor een fortepiano kiest; de Amerikaan Garrick Ohlsson gebruikt een gewone vleugel, maar voegt heel nuttig wel drie     aardige losse stukken toe, waarvan Aufforderung zum Tanz uit 1819 het populairste is. Het is haast nog bekender met orkestbegeleiding in de orkestratie van Berlioz. 

Hij vindt zowel drama en passie als esprit en elegantie in deze werken en weet dat mooi te uiten. Weber had tenslotte een vrij dramatisch temperament. Hij toont ook fantasie en urgentie. Probeer maar eens het plechtige ‘andante’ van Pianosonate nr. 1 en het ‘allegro feroce’ van Pianosonate nr. 3. Het klinkt alles zeer gedistingeerd, ook wat Ohlsson in die extra ‘jeux d’esprits’ laat horen.

Er is nog een mij onbekende derde opname van de Italiaan Michelangelo Carbonara (Piano Classics PCL 0105) met deze werken uit 2015.

Goed dat we daarvan nu zo kunnen genieten in gelukkig meteen heel behoorlijke vertolkingen.