Worgan J.: Orgelstukken nr. 1-15. Timothy Roberts. Toccata TOCC 0332 (65’26”). 2015
Worgan, J.: Klavecimbelwerken. ‘Allegro non tanto’ in d; Klavecimbelsonates nr. 1 in G, 2 in C, 3 in F, 4 in Bes, 5 in Es en 6 in D; Klavecimbelstukken ‘composed purposely for forming the hands of your pupils to that instrument’ deel 1-13; ‘A new concerto’ in G. Julian Perkins en Timothy Roberts. Toccata TOCC 0375 (76’34”). 2018/20
Wanneer het gaat over componisten met de naam Worgan, moet eerst worden vastgesteld om welke van de Worgans het gaat, want het zijn er zeven. We hebben namelijk te maken met John Worgan (1724 - 1790) en zijn oudere broer James (1713 - 1753) die organist was in Vauxhall Gardens en St. Botolph terwijl John die post bekleedde begon in St. Katharina Cree.
Wie deze cd beluistert zonder vooraf te weten van welke componist de muziek is, zou kunnen denken dat het om onbekende werken van Händel gaat, zoveel overeenkomst is tussen beiden. Maar het betekent meteen ook dat de muziek kwaliteit heeft en aardig om naar te luisteren is. Hij was ook bevriend met Händel en Burney en wordt geciteerd in een liedje: ‘Let Händel or Worgan go thrash at the organ’. Deze orgelwerken werden in 1795 gepubliceerd.
Een aardige bijkomstigheid is dat Timoty Roberts speelt op het zich nog in goede conditie bevindende Harrisorgel van St. Botolph without Aldgate dat een van de oudste in Engeland is. Dat maakt deze heel mooie uitgave nog waardevoller.
Van deze Worgan is bekend dat hij heel goed kon improviseren en deze klavecimbelwerken staat onder de invloed van Händel en Scarlatti. Het zijn heel levendige en vitale stukken.Perkins maakt er wat bijzonders van door bijvoorbeeld in de finale van Sonate nr. 3 met een hand de snaren te dempen en zo voor gitaarachtige klanken te zorgen. Soms wordt men ook aan J.C. Bach herinnerd. Het is virtuoze muziek met soms verrassende geestige, sprankelende invallen in de snelle delen en de nodige gratie in de langzame. Het Allegro non tanto draagt de duidelijkste sporen van Scarlatti; A new concerto werd in 1785 gepubliceerd.
Deze worden op een dubbelmanualige Dulckenkopie van Klaus Ahrend uit 1973 gespeeld door Julian Perkins, terwijl Timothy Roberts voor de rest van het programma een Jacobus Kirckman uit 1772 ter beschikking heeft.
Beide klavecinisten laten uitstekende vertolkingen horen en zijn mooi opgenomen in de Londense St. Saviour’s en Trinity kerk.
Worgan mag dan niet erg origineel en ambitieus zijn geweest, zijn muziek heeft wel karakter en sfeer met blijken van esprit en charme.