Wissmer: Vioolconcert nr. 2; Trompetconcert; Concertino-croisière; Sonate croisière voor fluit en harp; Divertissement sur un choral. Eva Zavaro (v), Romain Leleu (tr), Christelle Raynaud (fl) en Anne Ricquebourg (hrp) met het Hongaars symfonie orkest o.l.v. Alain Pâris. Claves CD 1811 (77’54”). 2018
Hoewel de Zwitserse componist Pierre Wissmer in Genève werd geboren in 1915 zocht hij na een opleiding daar zijn heil in Parijs waar hij samenwerkte met dirigent Charles Munch en de componisten Roger-Ducasse en Daniel-Lesur voor de ontwikkeling van zijn voornamelijk in neo-klassieke stijl geschreven werken. Daarnaast werkte hij als docent harmonie, orkestratie en compositie aan de Parijse Schola Cantorum en de Conservatoria in Le Mans en Genève.
Op zijn naam staat een behoorlijk aantal composities: 9 Symfonieën, balletten, concertante werken, kamermuziek en liederen. In de loop der jaren veranderde zijn stijl wel enigszins. In zijn Vioolconcert nr. 2 houdt hij de solist voortdurend aan de praat, te beginnen in het capricieuze allegro moderato en haast nog meer in de finale.
Het Concertino voor trompet is uit 1961 en heeft drie korte delen waarin de solist gul mag trakteren met een mooi strakke toon. De componist bracht zijn vakanties graag aan de Rivièra door waar je met een boot prachtige uitstapjes kunt maken. Daar ontstonden beide croisière werken. In het Concertino-croisière voert de fluit een aardige dialoog met het strijkorkest waarin ook een piano is opgenomen.
De Sonate croisière voor fluit en harp is een kostelijk kamermuziek werk met deeltjes die titels dragen als Azuréenne, Vénitienne en Capriote. Het Divertissement sur un choral tenslotte is een vroeg, ongecompliceerd en dromerig stuk met opnieuw de fluit in de hoofdrol en eindigend met een lang andantino.
De vertolkingen klinken alle heel alert en goed afgewerkt en niet alleen de solisten, maar ook het Hongaarse orkest van Alain Parîs voelen zich goed thuis in dit idioom en de opname klinkt wat droog en analytisch, maar daardoor wel heel duidelijk.