Weiss: Concerten voor luit en strijkorkest in C SC. 90, d SC. 58, in F SC. 53, Concerten voor fluit en luit in F SC. 9, in Bes SC. 6 Concerto grosso in Bes SC. 57. Richard Stone (lt) en Gwyn Roberts (fl) met Tempesta di mare. Chaconne CHAN 070 (76’12”). 2002

 

De in de buurt van Breslau geboren Silvius Leopold Weiss (1687 - 1750) leerde het luitspel van zijn vader en groeide uit tot de beste luitenist uit zijn tijd. In 1706 trad hij in dienst van graaf Carl Philipp van Rheinpfalz en van 1710 tot 1714 verbleef hij in Rome, waar hij de Scarlatti’s ontmoette. Na zijn terugkeer uit Rome werd hij werkzaam aan het hof in Dresden. Daar begon zijn grote roem en was hij in 1744 de hoogst betaalde instrumentalist van de kapel.

Hij trad niet alleen op, maar ook met ensembles en had de gelegenheid om naar Praag te gaan in 1717 en 1719 waar hij Quantz en Graun trof, maar ook naar Wenen in 1718, München in 1722 en Berlijn in 1728. Bach behoorde tot zijn bewonderaars.

Weiss componeerde in de ‘goûts-réunis’ stijl, waarin de Franse en de Italiaanse stijl zijn vermengd. Op deze cd klinken concertante werken. Het probleem is, dat van deze werken alleen de luitpartij is overgeleverd. Richard Stone heet zo goed mogelijk getracht om de fluit- en strijkerspartijen te reconstrueren. Daardoor is moeilijk te onderscheiden wat van Weiss zelf en mogelijk van anderen is.

Het meest geslaagd zijn beide luitconcerten; die voor fluit en luit hebben mooie momenten, maar maken een zwakkere indruk. Maar zowel Richard Stone als Gwyn Roberts spelen met veel verve en zorgen voor mooi gedifferentieerde vertolkingen. Ze attenderen ons er ook op hoe jammer het is dat zo weinig composities van Weiss over zijn.