Wölfl: Pianosonates nr. 1 in c op. 25, 5 in C op. 33/1, 6 in d op. 33/2, en 7 in E op. 33/3. Jon Nakamatsu. Harmonia Mundi HMU 90.7324 (69’44”). 2002 

 

Wanneer er geen cd’s als deze waren, zouden we waarschijnlijk nooit hebben gehoord van de Oostenrijkse componist en pianist Joseph Wölfl (1773 - 1812). In de Weense pianowereld van kort na 1800 was hij een rivaal van Beethoven nadat hij goed les had gehad van Michael Haydn en vader Leopold Mozart. Maar net als zij raakte hij in de vergetelheid.

Ware het niet dat de in Californië geboren pianist Jon Nakamitsu (die in 1997 het Van Cliburn concours won) zich hier over een viertal van zijn Pianosonates had ontfermd en deze werken had opgegraven om ze aan die vergetelheid te ontrukken en aan te tonen dat deze Wölfl ten onrechte is vergeten. Zo kunnen we ook begrijpen dat Mozart hem bewonderde en dat hij vrijwel op één lijn kan worden gesteld met C.P.E. Bach. Met een lichte, elegante toets draagt de pianist deze sonates voor en hij onderstreept daarbij vooral de lyrische en de charmante trekken van deze werken.