Wölfl: Pianosonates in c en b; Intermezzi nr. 1-3; Andante en variaties in G; Wals in c. Mattias Spee. TRPTK TTK 0073 (64’22”). 2021

 

In zijn tijd die deels de periode van Haydn, Mozart, Beethoven en Schubert overlapte, had de in Salzburg geboren componist en pianovirtuoos Joseph Wölfl (1773 - 1812) die les had gehad van Leopold Mozart en Michael Haydn een reputatie nadat hij in 1790 naar Wenen was verhuisd die bijna even groot was als die van Beethoven. 

Tijdens een pianoduel met Beethoven in 1779 kwam hij eervol weg, al werd wel vastgesteld dat hij weliswaar met schijnbaar gemak de lastigste passages speelde, maar dat niet al te subtiel en nauwkeurig deed.

Wolfgang Mozart behoorde tot zijn bewonderaars en zijn werken doorstaan met glans die van C.P.E. Bach. Maar helaas: na zijn dood werd hij snel vergeten.

De Amerikaanse pianist Jon Nakamura nam enige van zijn pianowerken op (Harmonia Mundi HMU 90.7324) en Adalberto Maria Rive (Toccata Classics TOCC 0383) ook, maar Mattias Spee, die in Amsterdam op het Conservatorium studeerde en daarna lessen volgde bij Pascal Rogé en Jacques Rouvier pakt de componist veel grondiger aan en is begonnen aan een volledige opname van diens pianowerken. Dit is het eerste resultaat en dat mag er wezen.

Hij voorziet deze bekoorlijke werken die hij met een doorgaans licht toucher speelt van de nodige elegantie en poëtische lyriek die ze verdienen. Vooral de Sonates klinken fris, helder en vrij luchtig.

Spee heeft nog wat voor de boeg, want Wölfl componeerde 68 Pianosonates, de nodige variatiewerken, Duitse dansen, Rondo’s en zo meer. Margit Haider-Dechant legde er in 2011 in Wenen een catalogus van aan en schreef in 2008 over hem in haar ‘Die Musik in Geschichte und Gegenwart’.