Wellesz: Die Opferung des Gefangenen op. 40. Wolfgang Koch (veldheer), Robert Brooks (scilddrager van de prins), Ivan Urbas (Raadoudste), Hoe-Seung Hwang, Patricia Dewey met het Weens Concertkoor en het Omroeporkest Wenen o.l.v. Friedrich Cerha. Capriccio C 5423 (56’10”). 1999  

 

De in Wenen geboren componist Eg on Wellesz (1886 - 1974) was een leerling van Schönberg en een tijdgenoot van Berg en Webern. Nadat Hitler aan de macht kwam vestigde hij zich noodgedwongen in Engeland waar hij o.m. docent werd in Oxford.

Zijn composities omvatten vele genres met negen Symfonieën, een stel Strijkkwartetten, liederencycli en drie Opera’s. Maar tegenwoordig wordt zijn muziek nog slechts zelden uitgevoerd. Dus zijn we om hem nader te leren kennen vooral aangewezen op opnamen van zijn werk en dat loont meestal de moeite. 

Zelf zei de componist in 1925 over deze opera: ‘Deze West-Indische tragedie is altijd het enige dramatische werk over de heroïsche pre-Columbiaanse tijd na een periode van bloei, die abrupt aan zijn eind kwam als gevolg van westers ingrijpen’. Het werk toont de componist op de top van zijn kunnen.

Waar gaat het om? Die Opferung des Gefangenen is half opera, half ballet. Een heel hybride werk dus. Welles ontwikkelde steeds liefst een eigen stijl waardoor blijkbaar al zijn composities ‘een eigen, verschillende expressionistische taal’ spreken. DE oper draagt de subtitel ‘Ein kultisches Drama für Tanz, Sologesang und Chor’ en werd geschreven op een libretto van Eduard Stücken naar het Mayaanse toneelstuk ‘Rabinal Achi’ over het conflict tussen de Quiché en de Rabinal Indiaanse stammen aan het begin van de vijftiende eeuw. 

Deze ‘live’ opname van Capriccio is mogelijk een heruitgave, maar hij is gelukkig in alle opzichten behoorlijk geslaagd. Een bezwaar is alleen dat alleen de opera en niet het ballet (een opgave voor Kurt Joos) werd vastgelegd.