Weber: Silvana. Michaela Kaune (s., Silvana), Ines Krapp (s., Clärchen), Ferdinand von Bothmer (t., graaf Rudolph), Jörg Schörner (t., Albert), Detlev Roth (b., Adelhart), Lea Marlen Woltack (spr) e.a. met het koor van de Beierse omroep en het Münchens Omroeporkest o.l.v. Ulf Schirmer. CPO CPO 777.727-2 (2 cd ‘s, 2u., 22’34”). 2010

 

Het was logisch en onvermijdelijk dat naarmate de Duitse opera zich vanuit het achttiende eeuwse Singspiel met zijn gesproken dialogen ontwikkelde later ook nieuwe pogingen zouden worden ondernomen om die traditie voort te zetten. Bij Mozart zien we dat in Die Entführung aus dem Serail en Die Zauberflöte. Beethoven gebruikte die traditie in Fidelio en Egmont.

Maar het was Weber die daar nog het meest gebruik van maakte, alleen in ‘Euryanthe’ gebeurde dat niet meer. ‘Silvana’ is een romantische opera in drie aktes op een libretto van Franz Karl Hiemer uit 1810. Omdat het zo moeilijk is om de gesproken tekst goed met de muziek te integreren, is het werk zelden te horen.

Bovendien is het een opera waarin de titelheldin weinig zingt. ‘Silvana’ heeft zijn wortels in ‘Das Waldmädchen’ uit 1800, waarin een naïef bosmeisje in een dicht begroeid woud wordt aangetroffen door de jager-edelman Rudolf die natuurlijk verliefd wordt op haar om na de nodige verwikkelingen te ontdekken dan ze de nobele zus is van de vrouw met wie hij tegen zijn zin is geëngageerd. Gelukkig wil ook zij liever met een ander trouwen, zodat alles op zijn pootjes terecht komt. Dan blijkt ook dat Silvana gewoon kan spreken.

‘Silvana’ heeft een zwak libretto’ en bevat geen uitzonderlijk goede muziek, maar is toch de moeite waard en bevat enige mooie momenten zoals wanneer Rudolf, begeleid door een mooie cellosolo, tracht om Silvana te ondervragen.

Deze ‘live’ opname is van wisselende kwaliteit. Voor Rudolf is een krachtiger heldentenor dan Ferdinand von Bothmer nodig. De beste vrouwenrol is die van Silvana’s zus Mechthilde, na een wat wankel begin voortreffelijk gezongen door Michaela Kaune. De enige andere ro van belang is die van Krips, een enigszins Papageno-achtige figuur, mooi vertolkt door Simon Pauly. De kleinere rollen zijn goed bezet. Het resultaat is daardoor best bevredigend want Ulf Schirmer weet de muziek te koesteren.