Weber: Konzertstück op. 79; Pianoconcerten nr. 1 in C op. 11 en 2 in Es op. 32; Polonaise brillante op. 72. Gerhard Oppitz met het Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Colin Davis. RCA 9026-68219-2 (68’19”). 1995 

Behalve op zijn opera’s is Webers faam natuurlijk voornamelijk gebaseerd op zijn muziek voor klarinet – 2 concerten, een concertino, een variatiereeks, een kwintet en het showstuk Grand duo concertant - die hij met overgave en groot talent schreef voor Heinrich Bärmann (zoals Mozart tot zijn klarinetwerken werd geïnspireerd door Anton Stadler en Brahms door Richard Mühlfeld).In het solistische totaalrepertoire van de componist hebben zijn beide pianoconcerten altijd een soort Assepoester bestaan geleid. Bekend was vooral het virtuoze Konzertstück, waarvan o.a. Arrau (EMI) een mooie oude opname naliet.De mogelijkheden van de klarinet om echt zangerig de solopartij in de langzame delen van beide concerten in te vullen, ontbeert de piano natuurlijk, maar Oppitz doet wel zijn best als klavierpoëet; in de snelle delen gaat hij terecht virtuoos met de nodige panache en briljant te werk, zonder echter voor louter koud vuur te zorgen. Het ontbreekt zeker ook niet aan romantische gevoeligheid waar die gewenst is.Een betrekkelijk curiosum is de door Liszt georkestreerde Polacca brillante die de ondertitel l’Hilarité draagt. Het enige identieke en goedkope alternatief biedt Frith (Naxos).