Webern: 6 Orkeststukken op. 6; Berg: Lulu suite; Schönberg: 5 Orkeststukken op. 16. Arleen Auger (s) met het Birmingham symfonie orkest o.l.v. Simon Rattle. EMI 749.857-2, 575.880-2 (65’35”). 1987

Webern schreef zijn opus 6 rond dezelfde tijd toen Schönberg zijn 5 Orkeststukken op. 16 voltooide, Maar wat een verschil tussen beide werken, waarin Webern veel geconcentreerder en gefragmenteerder klinkt. Bij Webern is ook het overlijden van zijn moeder in 1906 van betekenis geweest. Dat wordt duidelijk in het vierde en langste deel, de trage Begrafenismars die eindigt met een haast angstaanjagende climax met een aanhoudende processie van klokken en gongs die de rest van het orkest overstemt. De overige delen zijn suggestieve epigrammen; het eerste wekt al een ongemakkelijk voorgevoel van de dood, het tweede heeft een haast hysterisch angstige uitbarsting aan het slot, het derde is teer en subtiel, maar ook nostalgiek en nr. 5 en 6 bezitten een sfeer van onvermijdelijke aanvaarding.

We kennen prachtige uitvoeringen van deze werken door Boulez (DG 447.099-2), Abbado (DG 431.774-2) en Karajan (DG 423.254-2), alle met verschillende gevoelstemperatuur, maar uit andere hoek weet ook Rattle heel goed te overtuigen.