Wieniawski: Vioolconcerten nr. i in fis op. 14 en 2 in d op. 22; Légende op. 17; Sarasate: Zigeunerweisen op. 20. Gil Shaham met het Londens symfonie orkest o.l.v. Lawrence Foster. DG 431.815-2 (68’04”). 1990

Slechts minder jaren ouder dan de Rus Tchaikovsky en de Tsjech Antonin Dvorak droeg ook de Pool Henri Wieniawski (1835-1880) het nodige bij aan de literatuur van het vioolconcert. Van zijn beide vioolconcerten kreeg het tweede de meeste bekendheid.

De Israëli Gil Shaham is een uitstekende vertolker van dit tweetal best substantiële werken die men natuurlijk liefst bijeen wil houden; hij toont daarbij een grote manuele vaardigheid en laat horen dat hij boven de materie staat. De virtuositeit vergende pyrotechniek uit het eerste deel van concert nr. 1 biedt hem geen problemen. Solist en dirigent weten niet alleen met élan, maar ook met lyrisch gevoel goed raad te weten.

Niet alleeen Wieniawski’s Légende, maar vooral ook Sarasate’s Zigeunerweisen vorm dankbare toegiften waarin de violist zich virtuoos en in-muzikaal nader profileert. 

Iemand als Itzhak Perlman schittert natuurlijk ook in dit tweetal werken (EMI 747.107-2), maar Shaham klinkt charmanter. In derde instantie komt nog Marat Bisengaliev (Naxos 8.553517) in aanmerking.