Weingartner: Vioolconcert in G op. 52; Schubert: Symfonie nr. 7 in E D. 729. Laurent Albrecht Breuninger met het SWR Symfonie orkest, Kaiserslautern o.l.v. Alun Francis. CPO 999.524-2. (67’50”). 2007 

Dirigent/componist Felix Weingartner (1863-1942) was de eerste die in de periode 1927/38 een complete cyclus Beethovensymfonieën verdeeld over Wenen en Londen voor EMI vastlegde (nu op Naxos herverschenen). Behalve als dirigent manifesteerde hij zich net als Furtwängler en Klemperer ook als componist, als een zeer vruchtbare zelfs.

Zijn driedelige vioolconcert uit 1912 eindigend met een ‘Caprice savoyard’, een aangename, vrolijke dans; als geheel is het een innemend werk vol aardige melodieën. Merkwaardig dus eigenlijk dat het zo zelden wordt gespeeld. Het is misschien vergezocht, maar al luisterend wordt men bij dit typisch in de Duitse laatromantiek gewortelde werk enigszins aan Brahms, R. Strauss, maar ook aan Dvorak herinnerd. Fritz Kreisler hield het werk destijds ten doop.

Van de nagelaten schetsen van de vierdelige Symfonie nr. 7 van Schubert uit 1821 ondernam Brian Newbould een poging om tot voltooiing te komen. Het resultaat is te horen in een integrale opname van Marriner (Philips 470.886-2, 6 cd’s). Alternatieven zijn er van Gabriel Chmura (Schwann 311012) en David Zinman (RCA 88697-87147-2). Weingartner ondernam eveneens zo’n poging die in de buurt komt van de orkestratie van nr. 9 en kwam tot andere resultaten. Een vergelijking is interessant en in ieder geval zorgde Weingartner voor een heel competente versie. CPO nam ooit het initiatief tot een gehele Weingartnerserie, Wat daarvan geworden is? Deze cd is in ieder geval om diverse redenen erg de moeite waard, vooral natuurlijk ook omdat de uitvoeringen op behoorlijk hoog niveau staan. Vergelijking met de concurrentie was helaas onmogelijk.