Wuorinen: Fast fantasy; Variaties voor cello nr. 1, 2, 3; An orbicle of jasp; Andante espressivo; Grand union. Fred Sherry (vc), Charles Wuorinen (p), Tom Kolor (perc). Albany TROY 658 (77’29”). 1993/2002

Wanneer men onder de Amerikaanse componisten Babbitt en Carter te droogjes vindt en Harbison en Corigliano te weekhartig, probeer dan eens iets van Charles Wuorinen (1938).

Hier wordt hij met eigen inbreng aan de piano getoond in zijn ondogmatische, vrij exuberante habitus met de soort krachtige melodische stroom en een onmiskenbaar groot gevoel voor harmonische integriteit.

Het idioom herinnert onder meer enigszins aan ‘mainstream’ Britse componisten, zoals Oliver Knussen en Colin Matthews. Enerzijds hebben we te maken het een soort speelde East Coast geest, maar anderzijds horen we soms ook iets van de angry-young-Boulez. Verrassend genoeg wordt de cello in het laatste stuk op deze cd subtiel begeleid door slagwerk. De op verschillende tijdstippen tot stand gekomen opnamen klinken goed en de uitvoeringen zullen gezien de deelname van de componist heel authentiek zijn.