Widmann: Vioolconcert; Antiphon; Insel der Sirenen. Christian Tetzlaff met het Zweeds omroeporkest o.l.v. Daniel Harding. Ondine ODE 1215-2 (59’58”). 2011/2

De Duitse componist Jörg Widmann (1973) manifesteerde zich aanvankelijk vooral als klarinettist, daarna ook als componist van werken zoals een Trilogie voor orkest, een Klarinetfantasie, strijkkwartetten, Vioolétudes (voor zijn vrouw Carolin), een hoboconcert en de op deze cd bijeengebrachte werken (en veel meer): het aan Tetzlaff opgedragen Vioolconcert (2007), Antiphon (2008) en Insel der Sirenen (1997).

Fascinerende muziek van dit multitalent dat even veelzijdige als interessante muziek schrijft. Om het volwaardige, bijna een half uur durende Vioolconcert volledig te doorgronden moet het enige malen worden beluisterd omdat het expressieve bereik zo groot is en de muziek zo levendig, maar ook nogal somber. De solist wordt vrijwel voortdurend in actie gehouden. Gevraagd naar invloeden, komt vooral Berg is herinnering.

Antiphon werd vlak voor het Vioolconcert geschreven en hier tapt de componist uit een welkom ander vaatje: het stuk is een stuk onsamenhangender en ontwrichter, maar juist door de contrasten ook heel boeiend. Met Insel der Sirenen, een vroeg werk, komt de soloviool weer in het geding. Het gaat om een vrij vroeg werk, waarin vaaglijk iets van  Lachenmann te speuren  is.

Al deze werken steken knap in elkaar en getuigen van groot vakmanschap. Gelukkig krijgen ze hier een optimale uitvoering en opname.

Wie de veelzijdigheid van Widmann verder wil verkennen kan de volgende opnamen proberen: Arlecchino rabbioso (1997) voor orchestrion (Talking Music  M 1008), Badinerie voor fliuitsolo (Adorjan, Atlantis AG 9701-2), Fantasie voor klarinetsolo (1993) (Widmann, Obligat 1220), Wanderers Nachtlied voor koor (Amoudov, EMI 567.826-2), Hallstudie (Russo) en Skelett voor slagwerk (Blum, Wergo NZ52, dvd).