Weinberg: Fantasie voor cello en orkest op. 52; Fluitconcerten nr. 1 op. 75 en 2 op. 148;  Klarinetconcert op.104. Claes Gunnarsson (vc), Anders Jonhäll (fl) en Urban Claesson (kl) met het Göteborg symfonie orkest o.l.v. Thord Svedlund. Chandos CHSA 5064 (79’25”). 2005

De hier bijeengebrachte vier concertante werken stammen alle uit de laatste scheppingsperiode van Weinberg. De Cellofantasie uit 1953 is een fraai doorgecomponeerd werk dat enigszins herinnert aan Miaskovsky’s celloconcert uit 1945. De melodiek is onmiddellijk aansprekend, maar allesbehalve oppervlakkig.

Overeenkomstig de aard en het klankkarakter bezitten beide fluitconcerten een lichtere toets. Het eerste uit 1961 heeft een passacaglia met een overpeinzend karakter tussen twee nogal uitgelaten delen die enigszins worden getemperd door ambivalente klezmer uitingen. 

In nr. 2 is een overpeinzend largo geplaatst tussen een allegro vol tegenstrijdige gedachten (net als bij Nielsen) en een finale waarin citaten van andermans muziek voorkomen.

Maar het waardevolst is het klarinetconcert uit 1970. Het geeft de solist de mogelijkheid om tegen de achtergrond van het strijkorkest te schitteren. Ook hier weer kunnen we Shostakovitch op de achtergrond horen; heel treffend is het andante met zijn ingetogen, dichterlijke karakter.

Alle solisten blijken heel goed tegen hun taak te zijn opgewassen en de orkestbegeleiding maakt van deze composities optimaal wat daarvan te maken valt.