Wellesz: Symfonieën nr. 4 Sinfonia Austriaca op. 70, 6 op. 95 en 7 op. 102. Omroeporkest Wenen o.l.v. Gottfried Rabl. CPO 999.808-2 (70’44”). 2001  

Egon Wellesz (1885-1974) werd in Wenen geboren, studeerde daar van 1904-1906 muziekwetenschap bij Guido Adler, maar nam ook privé compositielessen bij Schönberg. Dit betekende echter niet dat hij deze componist in diens opvattingen volgde, al oefende hij wel een sterke indruk op hem. Als compensatie hield hij zich ook met Byzantijnse muziek bezig.

In zijn Weense tijd had Wellesz succes  opera’s als Alkestis en Die Bakchantinnen, orkest- en kamermuziek, zelfs met gewijde muziek (Net als Mahler had de Joodse componist zich tot het Katholicisme bekeerd). Hij schreef muziek in de laatromantische/expressionistische sfeer. Muziek die eerder aan Bruckner, Mahler en Schreker herinnert dan aan Schönberg. 

Meteen na de Anschluss in 1938 week Wellesz naar Engeland uit waar hij in Oxford verder werkte.

De negen symfonieën zijn betrekkelijk late werken uit de periode 1946-1971. Precieser: nr. 4 is uit 1953, br. 6 uit 1965 en nr. 7, de meest beknopte, uit 1967.

Kenmerkend genoeg beginnen de nostalgieke vierde en zesde symfonie beide met een treurmars in Mahlers geest. Maar Wellesz is bondiger dan Mahler met drie of vier vrij korte delen zonder invloeden van volksmuziek. Maar wel met een behoorlijk aandeel emoties en fraai georkestreerd en met veel mooie contrapuntische dialogen tussen de orkestgroepen.

De CPO opnamen zijn te danken aan opnamen van de Oostenrijkse omroep. Gottfried Rabl heeft zijn orkest hoorbaar grondig voorbereid en zorgt voor mooi zelfverzekerde uitvoeringen die goed op de cd kwamen.

Wie Wellesz’ negen symfonieën compleet wil hebben door hetzelfde orkest, kan terecht op CPO 777.193-2 (4 cd’).