Weill: ‘I’m a stranger here myself’; ‘Havanna-Lied’; ‘Surabaya-Johnny’; ‘Foolish heart’; ‘Ich bin eine arme Verwandte’; ‘One life to live’; ‘J’attends un navire’; ‘Das Lied von der harten Nuß’; ‘Lonely house’; ‘Le roi d’Aquitaine’; ‘Denn wie man sich bettet’; ‘Le train du ciel’; ‘Das Lied von der Unzulänglchkeit menschlichen Strebens’; ‘It never was you’; ‘Der kleine Leutnant des lieben Gottes’ uit resp. One touch of Venus, Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny, Happy End, Der Silbersee, Lady in the dark, Marie galante, Street scene, Die Dreigroschenoper, Knickerbocker holiday. Teresa Stratas met de Y Chamber symphony of New York o.l.v. Gerard Schwarz. Nonesuch 7559-79131-2 (55’11”). 1986

C’est le ton qui fait la musique: Teresa Stratas weet daar alles van, is zich dit ook volledig bewust en ze laat dat fraai horen in een verzameling bekendere en minder bekende songs uit muziektheaterwerken van Kurt Weill. Daarbij zorgt ze dat de verschillen tussen opera en musical minimaal blijven. Gelukkig klinkt haar stem ook heel soepel en plooibaar.

Voor liefhebbers van muziek die nu eens aangenaam stemt, dan weer licht onbehagen wekt maar die voortdurend de indruk wekt niet artificieel te zijn is dit de ideale voordracht.